< Diversas poesias (1888)
Questo testo è incompleto.
L'ultima Violetta, nel sunteri
1 3

L’ultima Violetta, nel sunteri

.


Flurina d’ led, d’algord, rested’ est uoss’ suletta,
Nel trist zardin d’ la niort, lö sench, cha tuots amains,
Tii nun smarir alinain «Ultima Violetta»
Resta per dir als Noss, cha mê nun als smanchains!

Na Chers! mê nu’s smanchains, neir cur l’trist temp’ns separa,
D’ Voss tòmbels ! Huors e craunzs nun podains pü s’ ofrir
D’regret vains eir allur’ per Vus la larm’ amara!
Clii ’ns discli, ch’ iin di darchò, Voss ögl vzarons ’ns sorir!

Smareschast pür ei Tti «Ultima Violetta»!
A1 etern pòs, eir nus, sarons da Dieu clamòs,
Nel Champ da pêsch, pcr nus, ün di ’na Violetta,
La Flur d’ regret, d’amur, dscharò «Nun ’s liaun smanchos!»

Giov. Mathis

Questa voce è stata pubblicata da Wikisource. Il testo è rilasciato in base alla licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo. Potrebbero essere applicate clausole aggiuntive per i file multimediali.