Obstrepat, ut calathos certent invergere florum
In comptum dominæ caput, utque hic lilia fronti
Componens niveæ, hic immortales amaranthos
Purpureasque rosas malis, mirentur eandem
Formam diversos florum superare colores?
Cernitis ut iuvenes obductâ fronte Latini,
Queis est dicta dies reditus, pilenta sequantur?
Cur non audimus tacitâ quid voce volutent,
Reddere et argutis meditamur commoda dictis?
Sic ad regales thalamos Hymenæa citantes:
Blande Hymen, iucunde Hymen, ades o Hymenæe.
  Aspicite herculeos iuvenes procedere contra,
O socii, iam iam numeris certare paratos?
Sic certe haud temere veniunt: victoria nobis
Difficilis; lætas nam poscunt carmina mentes:
Nos tristes; quid enim nisi triste efferre paramus,
Culmine deiecti tanto, pulcherrima cum te
Externi invideant thalami Lucretia nobis?
Dure Hymen, Hymenæe piis invise Latinis!
  Aspicite Ausonios meditata requirere vates,
Victrici qui sæpe caput pressore coronâ.
Quare non facilis stat nobis palma, sodales,
Qui prima alterno cantu certamina inimus:
Gloria sed maior quæ multo parta labore
Provenit. Hoc agite, huc animum convertite, ne qua
Sit mora cum docto deceat succedere cantu.
Blande Hymen, iucunde Hymen, ades o Hymeneæ.
  Omnia vertuntur: quæ quondam maxima Roma
Ausonias inter tantum caput extulit urbes,
Quantum abies inter graciles annosa genistas,
Aut quantum tenues inter vetus Albula rivos,
Seu claris hominum studiis, seu mœnibus altis;
Nunc deserta vacat, veteri depressa ruinâ,
Atque ubi tempia Deûm et Capitolia celsa fuere,
Curiaque, et sancto subsellia trita senatu,
Flexipedes surgunt hederæ, fruticesque maligni,
Et turpes præbent latebras serpentibus atris.
Est levis hæc iactura tamen: ruat hoc quoque quicquid
Est reliquum, iuvet et nudis habitare sub antris:
Vivere dum liceat tecum, pulcherrima Virgo.
Dure Hymen, Hymenæe piis invise Latinis!
  Omnia vertuntur: modicis quæ mœnibus olim,