Iras, nequitias, instabilem fidem.
  Et quicquid dominæ sævities tulit.
  Illum mater Amorum,
  Mater blanda Cupidinum
Tandem audit, precibus victa diutinis,
  Et finem tepidis luctibus imperat,
  Duræ corda puellæ
  Divino insiliens pede;
Non oblita facis quam Cinareius
  Excivit iuvenis, quam Phrygius prope
  Idæum Simoënta,
  Quam Mars bellipotens pater.
Illi fert gremio pleno Amatuntia
  Lusus, illecebras, delitias, iocos,
  Risus, quicquid et almo est
  Regno dulce Cupidinum.
En me, quem lachrymis, quem miseris modis
  Mersum ludibrio longo babuit puer
  Spretor Divûm, hominumque,
  En hac luce beat Venus.
O signanda dies non modo candidâ
  Notâ de veteri more Cydonio,
  Sed sacro celebranda
  Nobis iugiter annuo!
Lux quâ plena meis amplaque gaudia,
  Commuto lachymis, quâque laboribus
  Munus grande reporto.
  O solatia suavia!
Fallor ne? an placidâ somnus imagine
  Ludit me, ut miseris questibus obviet?
  An hæc vera Megilla
  Cuius detineor sinu?
Hæc, hæc vera mea est; nîl modo fallimur,
  Mi anceps anime: en sume cupita iam
  Mellita oscula, sume
  Expectata diu bona.