Chèl rizzòt denànt dal vóli
mi parève dut àur fin;
je ògni tant lu drindulave,
cui sò èstro di murbìn.

Vin balâd la prime danze,
e j’ disèj: se tu mi vûs,
tu sarâs la mé sposine!
Cussi sin impromitûds.

E chèst an? Ne bal ne mùsiche,
no nus mànçhin dal sigùr:
viulins, fusètis, scràzzulis....
dome un tic masse tambùr!

Ma chèl rìz, chèl rìz in bande,
a pensàj’, mi fâs dispièt:
’uéj sperà pur che m’al salvi,
platâd sòt dal fazzolèt.