[[Categoria:Pagine che usano RigaIntestazione|Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu{{padleft:743|3|0]] sche scrivein nus, ed eksprimein nus: gon, gam, ge, gi, e quels lein nus nomnar: she — e — sche — Aun duas dificultats de scriver, e leger en nios lungatg vein nus, che conportan cu’ lg Talian, Fransos, e Spagnol, che daten fastedi, ded eksprimer ad autras naziuns, e quellas lein nus relevar tras la literatura nova.

Il Talians cun — gn — scriven ei ina cert’ekspressiun, ch’ei c’enconoscente ad autras naziuns, sonder a la nossa; p. e. magnano, magna, agnello, castagna & Per quella ekspressiun, sch’in less ca se acomodar al Talian, pon ins prender questa litera signada — n — e nomnar ella: gnen. e scriver: manano, mana, anello, castana. Ils Spagnols scriven quell’ekspressiun; p. e. ceñir, señor, señoria, engañar & en quella moda. Ils Fransos, cun ils Talians, e Spagnols han in autra ekspressiun, che disconvegn cun autras naziuns, e convegn cun la nossa.

Per eksprimer quella, scriven ils Spagnols cun dus — ll — ils Talians cun — gla, gie, gli, glo, giu, ed ils Fransos cun — ill — p. e. bataillie, bataillon, che nus podei scriver suenter la literatura nova mo cun in — l — signau, e quella litera vein nus de nomnar — glel — e cou tras spargnain nus plis literas.

[p. 44] La litera — x — ei ca grishuna, mo nus salvain ella tonaton, e quei perquei, che nus podeien dovrar ella en noms grecs, e latins.