< Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta.
404 Joan Pitschen Salutz

[[Categoria:Pagine che usano RigaIntestazione|Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu{{padleft:422|3|0]]

CAP. XII.

1. Vuliond Deis bod manar seis pövel our d’Egipta, schi ordain’el, per üna algurdentscha da quel benefici, ilg principi d’ün nouf on. 3. La pascqua, è Feista dals pauns dutschs? Descriwa ilgs möds co é sün che fin, chia quai tout deß ngir salva. 29. [p. 67] Amaza tuots ils prüms naschüds d’Egipta per causa dalg qual, els faun festinar alg pövel d’Israel a trar dawent. 34. Ilg pövel d’Israel tira davent our d’Egipta, cun gronda richeza, lur è dals Egipters, vengen è mettan lur prüm leger à Sucath. 39. Et qua cuschinan els lur fuatschas dutschas, u sainza alvon.

1. MO ilg Senger haveiva tngü tschãtscha cun Moises & Aron, in la terra d’Egipta, dschond.

2. Quist mais s’dess esser ilg principi d’als mais: Quell dess esser ilg prüm dals mais dalg on.

3. Tschantschâ cū tuotta la raspada da d’Israel, dschond: chia in ilg deschavel di da quist mais, pilgia iminch’ün d’els, per lur chiasada paterna, ün Angè: per iminchia chiasa ùn angè.

4. Mo scha qualchia brajada d’chiasa, fuos plü pitschna, ch’ella nun fuos sufficiainta da mangiar quel angè, schi pilgia el (ilg bab d’chiasa) & seis vaschin chi ais il plü da tiers sia chiasa, cū ùn tschert inōber da persunas: chia tù dessas quintar, taunt chi sean bastaūts da mangiar quel angè (insembel).

5. Mo pilgiâ quel angè (chel sea) sainza deffet ingùn, ün masciel, da d’ùn on: E pilgialg our da la bescha, oder our da las chiavras.

6. Et quel dessat salvar in buna chùra, infina il quatordasavel di da quist mais: E lura tuotta la raspada da la comuniun da d’Israel ilg dess scianar, intaunter duas sairas.

7. Lura pilgiond da quel saung, dessen els metter, sura amasduas chiassas, & sura dalg lgim dsura, (da la porta) in quellas chiasas, chi vengen alg mangiar.

8. Mo la chiarn dessan els mangiar in quella not: rustrida pro ilg fö, cun fuatschas sainza alvon, e cun herbas pittras dessen els mangiar.

9. Da quel nun desset mangiar inguota d’crú, ne cuschinâ, chi sea cot in l’agua mo rustri, u brassa pro ilg fö: ilg cheu, las [p. 69] chiomas, & ilg dadaint.

10. Et nun dessat laschar vanzar da quel inguotta, infina sùn la damaun: mo quai chi ngis a rumangair fina la damaū schi dessat arder cun ilg fö.

11. Mo uschea ilg desset mangiar; tschintads intuorn vos flauncks, cū vossas sciarpas in voss peis, è cun vos bastun in vos maun: & ilg desset mangiar in prescha: ilg es la pasqua dalg Senger.

Questa voce è stata pubblicata da Wikisource. Il testo è rilasciato in base alla licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo. Potrebbero essere applicate clausole aggiuntive per i file multimediali.