[p. 12] Vin aquìa non fluescha,
Mo tuottüna leggers sun —
„Che ais que chi’ ls animescha?“
90 Dumandess qui „il ot tun“.

La fragranza del convivi
Ais il spass chi qui vain fat;
Ün bel spass, chi non offenda
Mo revain ad ogni tratt.

95 Sadulos e dispostissems
’S leiven tuots, as allegrand
Sün tuot que chi gnarò auncha,
Il chè eau vegn raquintand:

Inua l’era ais planiva
100 ’S vezz’ün coro as unir,
E quist ais la giuventüna
Chi, cul sot, ’s voul divertir.

Musicants sun giuvintschellas
Chi as mettan a chanter
105 E lur giuvens löng non spetten
Per as metter a suter.

[p. 13] Our la bella giuvna chaunta
Chi mè non vuless suter?
Ad alchüns il cour ’s alguainta;
110 Quist „l’ot tun“non so incler —

Al „ot tun“eau ’m permet quia
Il „perchè“sch’eau poss, d’ sclarir
Eau non sè però sch’el bada,
Ne sch’el voul, o so ’m chapir —:

115 „Que non ais la sela bella,
Que non ais l’Orchester bun,
Mo la chossa natürela
Chi a l’anim do ’l vair tun — “

Mo laschain al muond, ch’ais vari
120 Ogn’üsaunza, sainza spredsch,
Be atgninsans a las nossas
Chi — tiers l’hom da bain, haun pretsch.