Du volta pü gügient je vöi murir.
Ecco ’l motiv, ca je, ca Dio ’m parduna,
Da dir quel ca nun è sun statcia buna.
(Pausa).
Ma quel è sgrišal! ma quel è dulur!
510Pardunum la manzonga, o ciär Signur!
Capii je nun à gnianca la mità
Da quelan raba ch’ i à cunfessaa.
Ma e dir ca no, casa pudess giovär,
Altar cu la mi ingòscia e sprolungär?
515Je sà urmai, je sà, ch’ i à da murir;
Dunque ca šì l’ è meiar dalung da dir,
Cu da stär lò, e ’s fär tant turmantär,
Senza speranza das pudeir salvär.
Quel c’ am cunsula ’l cor, l’ è, c’ l’ è statč fort,
520E altra gent da nu fär nagiün tort.
(Pausa).
[p. 114] Ma čhi saral mai statč, ca m’ à accusäda?
O eccašì, c’ l’ è qualčhi dišgraziäda,
Ca dal me amur am invidia la šort,
E per quel lò la cerca la mi mort!
525Je à sempar dübitaa da qualčhi mäl,
Dopo c’ am manca’ l pizz dal mee šcusäl,
Ca l’ era quasi nöiv, e daparlü
In quela moda nul s’ è rótt mai plü.
Ma l’ è inütal da stär ei panzär:
530Je čhi c’ al sea num poss immaginär;
Ma čhi c’ l’ è statcia, är quela’ s pantirà,
E la mi mort bun pro nui fagiarà.
I zeran l’ üš! Oho, oho, oho!
Ca e ’m turmantär anc’ üna volt’ i en ciò!
5351. GIÜRAA. Anin, dgè mò, as ragordaf da tütt
Quel ca vò vè depost in costitüt?
O vessas änch vargot da osservä,
O qualčhi punt forsa da reclamä?
ANIN. Tüt quel ch’ i à ditč, je torn e cunfermär,
540E je nun à nagót da richiamär.
No, je nun à, ma num turmantà plü,
Gni da tör giò nagót, gni metar sü.
Romanische Forschungen XXXVII. 7