l’ üš dal pretorio, e incur ca l’ Anin ai passa daspair, ai diš e
mezza vuš):
STAMPA. Nut disperär, cà anca ün mezz am vanza.
770O ciära tü! nu perdar la speranza.
ANIN. Sta ben, sta ben, s’ u num as vè mai plü!
STAMPA. O ca je ’t salv, o ca je mör cun tü.
(Al Pudastà e i Giüdaš toccan dree l’ Anin ent al pretorio. La gent
van davent e zic e zic, cianciand fra da lur, qualčhidün cun espreššiun da dulur e cumpaššiun, qualčhidün (massima femna) cun
espreššiun da gioia maligna).
(Giò la tenda).
[p. 124] ATTO QUINTO.
SCENA I.
Sòi. Stüa da la ciäsa parocchiale.
PRÈR DURIG. ASSUNTA, fangela, ca sciüna da splümä üna gallina.
DURIG (bütta sü la tävla ün libbar, e ’s mett e guardä or dal balcun).
DURIG. C’ al luf possa majä Santi e Säntan!
Quant pü bell füssal mai incö giò Bräntan
E spass indä, cu e vè là da stä,
E dì sü istorria e čhi ca nui dà trä!
5ASSUNTA. Ecco urmai splümädda la gallinna!
Aja da fä sunä per la dottrinna?
DURIG. Incö in verità gè à tant mangä,
Ca quei pizzoccal m’ àn tütt gravagiä.
I’ à tanta vöja incö da fä dottrinna,
10Cu da mett i me pè sü la berlinna.
(Pausa).
Va, ca’ l diavul at porta, e fa sunä!
Ch’ il vöja, o no, gè varà ben dal fä.
ASSUNTA (va barbottand):
Iss ch’ i sun vela, in quel möd al pärla:
Üna volta am tagniva scu’ na perla.
15DURIG sulet. Dree ca quei cazzar lüttar en pei pè,
L’ è ni bier pü difficil fär el prè;
[p. 125] Tant mäl dusä i àn quei pradicant