La gent, ca Dio guärda, sa tütt quant
Nus fa e fill quel ca ün à da fär,
20Sempar. C’ al diavul possa tö ’l mastèr.
ASSUNTA. Gè à ’vdü ’l monnac sün l’ üš, e i’ à ordinä.
Per la dottrinna cal väd’ e sunä.
Mä incö al sciur patrun barbott’ edünna:
Parchè sev gni tant da cattiva lünna?
25DURIG. Chi mai, chi mai nus vuless rabbiantä,
E ’vdè la religiun e munt indä?
E ’vdè sprezzä la Vergine Maria,
E tütč i Santi? e ’vdè l’ eresia
Indä sempar innänz, e ’i toccä drè
30Al pocc rispett pei prèr, e per la fè?
Sa in quest möd tö suramän al vizzai,
Gè creg c’ al gnirà prest l’ ültim giüdizzai.
ASSUNTA. Gè ’l me rosari dic sü tütč i dì
Trentasett volta dopo ca l’ è gnì
35E parè in la vall quest’ eresia, —
O Pater noster, o Ave Maria; —
E l’ istess oppra l’ èn düsäda e fä
Er tütt lan donna, c’ àn änch ün po’ d’ fè.
Però s’ i à da dir al mee parèr,
40Gè creg ca ün po la còlpa sea dii prèr.
DURIG. O eccaši, ca tü scumenz’ är tü
E savairä: gè nul vess mai cradü.
ASSUNTA. As ragordav, incur’ ch’ i era giuvnetta,
C’ u vevas vers da gè ün’ ältra cretta?
45Issa, ca gè sun brütta scu’ na stria,
Er vò’ s vè datč in män e l’ eresia.
DURIG. Ah buzzarad’ Assunta! Täš, täš, täš!
C’ um viva fra do no in sänta päš.
ASSUNTA. Al scumenz’ e sunä. Üna baretta
[p. 126] 50 Gè voi e tö, e’ m mudä da rossetta.
(La và. As sent la campana).
DURIG. Ecco quel maladetto tin, tin, tin!
Pe’ m fä curaggi i vöi bev ün gót vin.
(Al tö’ l bucäl, e’ l bev; pö’ l spasseggia sü e giò as toccand la testa).
Ca num vöja gni e ment qua filastrocca
Da dì sü e quei merli e quelan gnocca?