[p. 139] 410 O bun Signur!
Bab da l’ amur!
Inspirum tü
Forza e virtü,
Da suportär
415Senza tramlär
Quel ca vulü
Bab, tü a tü.
(La sta sü).
Oho! ca e zarär quel üšc as sent!
Gnirani giò per am manär davent?
420C’ al sea inciö, o c’ al sea duman,
Al mee spirat tö, bab, ent i tee man!
(Al vegn ün Giüdaš cul Dagan).
GIÜDAŠ. Quant am daspläš, Anin, da vè da nì,
Tanur la mi incumbenza per av dì,
C’ uv pareggias e tö la vossa šort,
425In ün’ uretta d’ indä e la mort.
Pe ’v cunfortä … e ’v dä cunsulaziun
Al nirà ün prèr d’ la vossa cunfessiun.
S’ u vessas änch vargot da declarä,
Sì e quell’ istess av è cuncešš dal fä.
ANIN (cun vuš languente)
430Je ’v ringrazi’ tant da quista carità.
Di Dio sea fatč la vuluntà.
(Al Giüdaš e’ l Dagan van. Anin as senta giò).
ANIN. Er c’ al vuleir da Lü s’ agia da fär,
Quist calaš, i’ à da dir, ca l’ è ben mär.
(Pausa).
Almanc ca Dio am vess e Lü clamäda,
435Incura ca da tütč i’ era sprazäda!
[p. 140] Issa ch’ i à truvaa ün vero amur,
Veir da murir, l’ è ben ün gran dulur.
E quel povret, ca tant ben am vuleiva,
O quant mai la mi šort ai sarà greiva!
440Pü greiv’ e lü, cu e je — ca s’ il perd lü,
Almanc, o mama ciära! i’ vegn per tü,
Per tü e’ l mee ciär bab, ch’ era inšì bun.
O quist’ almanc l’ è üna cunsulaziun!