Sun quela steila am paret d' avdeir scritč
Lan parola c' al mort am veiva ditč.
Da la vargóngia 'm cunfond al panzeir,
Je büt la steila in facia el messageir,
335 Je met man e la späda, e — i m' an tagnii,
Insanò, ši per bacco, j 'l vess farii.
CANT. Ma per quel lò pö je nut poss lodär;
[p. 13] C' al messagier nun era d' insultär.
STAMPA. Tornaa in je, je ai dumand pardun,
340 Ca la vargòngia am vea töč la rašun;
E pö je 'l preg: «Va e dir el tee rè,
Ca s' am vol far un gran favur e je,
Si c' am üsa la grazia in quist mument,
Da' m licenziär dal mee ingagiament.
345 «Je altar premi nu dumand da lü,
Cu, d' essar libar, e nul servir plü.
Tagnì lan vossa steila e i vos bindei!
Je tornarà in la val di ciurcei:
Je tòrnarà e purtär al campàč,
350 Senza veir da ver onta di mee fač;
Je tòrnarà e mungiar lan mi vacca,
E scüsarà senza lan vossa placca!»
Al messagier stäva cun grand öilun,
Cradend, ch' j vess datč volta e la rašun; …
355 Però l' è indatč, e dalung al dì dree,
Je ricevet al congedo dal re.
I nos intant am guardävan tütč stort,
Cradend ca el nos unur je vess fatč tort,
E apen' apena im vulean guardär
360 Per see cumpagn, e gnanc 'am saludär.
Je purtäva gügent l' ümiliaziun,
E la tuleiva e quint d' espiaziun.
Dal tort, ch' j veiva fatč e öil saraa
Cuntar i vincul da l' umanità.
365 Infin ch' i viv, je ben vöi procurär,
Per quant ch' i poss, quel tort da riparär.
GIANOTT. Ma in cus' èl, ca 'l vegn sempar unuraa
I militari, ca s' en avanzaa?
Ca' s à sempar santii e dir e creir,
370 Ca la milizia l' è nobal masteir?