In verità, ca je plü nul vuless.
La vita l’ è ün camin tüt plen da guai,
10Ca düran sempar, e nu sciünan mai.
S’ al Signur am vuless e lü clamär,
Je füss ben paragiäda per indär.
Dóma una raba am fagiess gran plašeir:
Al mee ciär Gian s’ i pudess anc’ avdeir.
15L’ è giò un temp, ca je nu l’ à’ vdü plü;
Ma i ’sun trop veila per indär da lü.
[p. 42] GIAN (senz’ essar avdü) Uei, uei!
MARIA. Chi è’ l, čhi e’ l, ca clama?
GIAN. O mama, mama! la mi ciära mama!
20MARIA.
Al mee Gianin! o al mee Gianin ciär!
Tü à ben fatč ben, da gnir anc’ em truvär:
Je steiva giüsta e panzär e tü.
Ma l’ è propi’ l Signur, c’ at manda lü.
GIAN. Scüsam, o ciära mama, sa per quant
25Ch’ i vess volü, je nu sun gnii evant.
Chi ch’ è el servizi d’ altar nul pò fär
Casa cal vol, e nul pò cumandär.
Ma dgè, ma dgè, incusa av va e man?
O ciò, o ciò, c’ um as tócc’ anc’ al man!
30Je ’m pär, cu agias sempar bela ceira,
Cu agias giü üna buna prümaveira.
MARIA. Ormai la prümaveira l’ è passäda:
Ma ur ca tüt la föia sea crodäda,
Am pär d’ avdeir ch’ i crodarà er je;
35Parciee tü sa, ch’ i en uciantatre.
GIAN. Oh no, oh no! Je pregarà Iddio,
Ca’ v cunserv’ anca tant per amur mio,
E ca insemal as lasci’ anca gnir,
O ca insemal as lascia murir.
40MARIA. Al mee ciär Gian! Tü’ m fa gnir al magun.
Ma tü è ben sempar statč ün ciär fii bun.
Oh c’ al Signur at banadišča lü,
E c’ al se spirat sea sempar cun tü!
GIAN. Sì, al see spirat sea sempar cun nò;
45Ca lü l’ è quel, ca quel c’ al vol, al pò.
Chi sarà ciò, c’ as sent e caminär?
MARIA. L’ è’ l Giacum Tönn, ca va sü e drizär.