GIAN. O’ l mee ciär Giacum!
TÖNN. O al mee ciär Gian!
[p. 43] 50 GIAN. L’ è ün temp c’ u num as vè.
TÖNN. L’ è plü cu ün an.
GIAN. Ma Giacum, Giacum, parciee restat ló?
E ’m toccär man parciee nu vegnat ciò?
TÖNN. Ma, scüsum Gian, je nut lasch toccär man;
55Parciee tü sa, ca je sent da ladam.
GIAN. Oh, casa dišat, al me amic ciär?
(Al va via ei toccär man).
No, tant el grand fra nò nu s’ à da fär.
Sat quantan volta c’ um as l’ à toccaa?
TÖNN. E quantan volta c’ um as è striflaa!
60Ma innura um era tüt üna brigäda;
Issa lan nossa šort la s’ en mudäda:
Tü è passaa evant in granč’ unur,
E je fatč sempar dree ei salvanur.
GIAN. Da la mi šort je num poss lamantär;
65Ma d’ ogni stato as à das cuntantär.
Parciee, čhi sà, ent i öil dal Signur,
Qual ca l’ è quel, ca merita pü unur;
Ca’ l cor e l’ opra tantan volta fan
Dii ültim prüm e dii priim i drian.
70Sì, l’ è ben vero, e’ l cunvegn ch’ il diga,
Iddio à banadii lan mi fadiga.
Arcidiacon, e ambašciadur,
Mandaa pü volta da l’ imperatur,
Vescuf e princip am àn unuraa: —
75Però je penz gügient ei temp passaa,
Je penz gügient ei temp c’ um era fanč,
Ca tancu frär um era tütci quanč,
E c’ um ingeva sunand i pigot,
E tajär perca e fär scivlarot.
80TÖNN. O e fär mazz, giò dree quel riälin,
Da flur in penc e da malgaritin.
[p. 44] GIAN. O c’ um marčiäva cunt i noss bastun,
Cacciand lan vacca süi praa da Nambrun.
TÖNN. In verità, je’ m pär anch’ iss c’ um väda
85Sü per la bleis e taiär giò culäda.