La falsa cretta je à bandunaa,
La fede ver a je à abbracciaa.
MARIA. La fede, ca is àn lasciaa i nos veil,
165Quel’ è la vera, ca mena sül Ceil.
Je sun ’na povra veila, e giudicär
Nu sà lan novità, ch’ i vöian fär;
Ma’ l ser cumpär, ca l’ è ün òm savi e pio,
Al diš ch’ i lütar en nemig di Dio.
170GIAN. Er je cradeiva tancu ’l ser cumpär,
Infin ch’ i num sun mess e esaminär
I libar tütci quanč da la scritciüra,
Per an discernar la verità püra,
E cun la forza da la verità
175Confondar quii, ca cercan novità;
Suspettand e cradend, ch’ il fagian doma
Per ambiziun, das dastaccär da Roma.
Ma quant plü ca ent al senso i peneträva
[p. 47] Da quii scritč sant, tant plü je cumprandeva
180Ca la Chiesa da Roma à bandunaa
Al camin vero d’ la cristianità;
E per forza i’ sun gnii e la persuašiun,
Ca in tantci punti i lütar àn rašun.
MARIA. Ma i lütar, adorand, nu dan unur
185Ei santi, gni e la mama dal Signur.
GIAN. Da adorär nus vess cu Dio sulet,
Per quant ca el tentatur är Cristo
dget;
In spirat l’ adorär e verità,
Plü cu in esterna pompa e vanità.
190MARIA. No. Je nu poss lasciär ent i veil dì
La fede, ca’ l mee cor à sustagnii;
Mancär e quel, ca m’ à mossaa mi nona:
E fär la cruš, e pragär la Madona.
GIAN. S’ l’ è animäda da bun’ intenziun,
195La sarà grata e Dio l’ adoraziun,
Cumpagnäda da l’ opra, e ment sinceira,
Er c’ la sea fatcia in diversan maneira.
MARIA. Iss sent. Sa ’l vescuf tü à bandunaa,
E ün nöiv pradicant tü è davantaa;
200Sci vè chilò, e sta cun la ti gent,
E dal pais nu indär plü davent.