GIAN. Nò, je nu poss; ca je’ m sun impegnaa,
Da stär e Còira, indua ch’ i à cunsigliaa
Er je da riformär lan veila üsanza
205Dree la credenza c’ am dà plü fidanza.
E pö ’s sà ben, ca indua cas’ è nasciü,
E cun altar cumpagn as è gnii sü,
L’ è plü dificil, da ’s fär rispetär
E per la buna causa d’ operär.
210Chilò im dišan doma’ l Gian Planeta,
Ent al see lög nagiün nun è profeta.
[p. 48] MARIA. Ma je vuless ben santir lan rašun,
Parciee ca tü vol müdär religiun.
Ca je e tü m’ as agia da partir
215Er in quel lò, am fa quasi murir.
GIAN. Gnì, mama ciära, e la santa scritciüra
Cum legia insemal cun intenziun püra;
E u ’vdarassus c’ um s’ intendarà,
S’ u m’ an varà capii la verità;
220E c’ um s’ inchinarà tütč dòi unii
Dòma davant Iddio e ’l see bun Fii.
Ma, sa dal tüt u’ num pò indär inteis,
Sül cor cu num cunserva nagiün peis;
Sa vò vulè anch’ adorär Maria,
225Sempar u’ sè la ciära mama mia.
(Giò la tenda).
SCENA II.
SER GADENZ e CUMPAR GUSTIN.
GADENZ. Intorn e quel afari u’ vè santii,
Ni šì cumpär? e u’ m vè ben capii?
GUSTIN. Sì, ŝì.
GADENZ. Cioè?
230GUSTIN. Ca s’ i nun àn parmäl,
Vò pagà’ l dobal nümar da bucäl
Da quel, ch’ i altar pägan; per tant plü
Essar sagiüra da nu gnir vangiü;
Ma da lan vuš per veir la maggioranza
235Dal nos cumün in la si radunanza.