Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
Quel, ca forma’ l see ben, c’ l’ è ’l see unur!
E vulèr scrütä trop la verità,
Nu l’ è sagüra gnär la nobiltà.
Er ca in Bragaia nu la quinta bier,
570In pais estar tant la pò giovär,
L’ ordan gerargich s’ al vegn rispettaa
Al reist’ in pè är lan ältr’ autorità.
CASTELMÜR. Sün quel söget er je à rifletü.
Sa per al ben da tütč al giovass plü,
575El vantagg d’ essar nobal rinunciär;
Quel sacrifici je füss pront da fär:
Ma da seguir la püra verità,
L’ om nun è bun; dunque un’ autorità
Ai vol, c’ al guida, ca in lan si aziun
580Nu l’ abanduna trop al camin bun.
Infin in issa quist’ autorità
L’ è statč al clero e la nobiltà;
Sa issa as infiachišč quisti sostegn,
Dio sà, sa l’ ordan pü lung as mantegn.
585SALIS. L’ è är da dir, ca e’ s santì discendent
Da gent distinta, l’ eleva la ment,
Al dà’ l curaggi, l’ inspira l’ ardur,
Da cumpir opra c’ ai faggian unur.
[p. 61] E sa ün riäl as mantegn net senz’ onta,
590Pel ben da tütč pö sempar al ridonda.
PRAVOST. Pür ca quel füss! Ma indu’ è quel riäl,
Ca mai nus torbla in tütč i see canäl?
No, no, sül merit da la discendenza
Fra lan famiglia nui è diferenza.
595Da dòi salam in l’ istess böil fatč ent,
Ün sarà bel, ün sarà büs dadent;
Sü l’ istess albar, e sü l’ istess ram
Al crešč früt bun, e an crešč da qui gram.
Ün l’ è canaja, l’ altar òm d’ unur;
600Ün l’ è leale, l’ altar traditur.
L’ essar nasciü sün quel nul fa nagot,
Nobal, o paisan; ricc, o tracot (cun calur).
PONTISELLA. Bel bel, amic, bel bel, e parmetè,
Ca sün quel lò diga vargot är je.