STAMPA. Bah! nu veir tema, e nui panzär gnanc;
I can, ca bupan plü, mordan da manc.
1015Da la fè, ch’ i varà ent al me amur,
Tü avdarà sa je sun traditur;
E zig e zig tütč as persuadaran,
Ca quii, ca cren quel là, gran tort im fan.
ANIN. Ma dim emò anca quista rašun:
1020S’ um rastass da diversa religiun;
Nu varam das pentir dal nos amur?
Nu saral ün paccaa cuntr’ al Signur?
STAMPA. Per čhi ca tem Iddio e à ün cor bun,
Nui è ent al mond cu üna religiun;
1025Da Dio i èn tütci qui c’ an al cor pür;
Er, ch’ i nul pregan giüst fra i listess mür.
Quel c’ al plü da la gent vol al Signur,
L’ è cas as vöia ben infra da lur.
Sa’ i’ è üna confessiun, ca dastaccär
1030Vuless dòi cor, ch’ en destinaa e s’ amär;
Je la bütass dalunga ent ün cantun,
Cà la füss falsa quela religiun.
Ma sa quel là’ l tee cor pò sligierär,
Sì ün sacret je ’t vöi manifestär.
1035E zig e zig tüt la comünità,
Je creg ca e la ti fede as unirà;
E s’ i num sun già dichiaraa er je,
Si’ l plü l’ è per riguard invers i mee:
[p. 76] Però temer Iddio e essar bun
1040As pò in l’ üna e in l’ altra confessiun.
Ca in l’ üna e in l’ altra as pò essar cativ
D’ am persuadeir je à är giü motif.
Quel ch’ i creg ferm, e ch’ i nu dübit mia,
L’ è ent al nos amur, anima mia!
(Al la tö sottabračč).
1045ANIN. Al tee panzeir l’ è giüst cumpagn dal mee,
Issa c’ um väd’ e ciäsa, ciär Tumee!