AND’ URSINA e MENGA vegnan da la banda opposta e quela
indua ch’ èn giüst indatč i altar dòi.
MENGA. I èn propi lur! avdei, avdei, dunanda!
Ecco ch’ i passan giò da quela banda!
Je’ v veiva ditč, e u num vuleivus creir,
1050Chi ca dal vos ser neif era’ l panzeir.
URSINA. I èn propi lur, no, nu s’ al pò negär;
Ma per quel là nu l’ è das disperär:
Quanči föghet nu veivan scumanzaa
E ardar, ca cul temp is èn stüzzaa!
1055
MENGA. O dia, dia! čhi vess mai cradü,
Ca quela mata là ai vess plašü?
Ca quela là’ l vess pudü preferir
Er je? — am fà üna döia da murir.
Almanc ca i mee panzeir je vess tašü;
1060Ch’ i nui vess fatč intendar gnär e lü.
Issa tütč quanči am riaran or:
In verità, dunand, … ’am crapa ’l cor.
[p. 77]
URSINA. Da stär es lamantär nul väl nagot;
Pütost cum penza sü, sa fär vargot
1065As pò intant, almanc pei dišunir, —
Ca innura altar panzeir pudessan gnir.
Stüzzaa ca sea’ l prüm föc da la paššiun,
Ent al see lög al sol gnir la rašun.
MENGA. Ma per gnir e quel scopo incusa fär?
1070I Santi e la Madona i vöi pragär.
URSINA. I Santi e la Madona pragà pür;
Ma giüdav vo, ši iv giüdaran är lur.
Sa ün as mett dóm’ e guardär in sü,
Gni Santo gni Madona’ l giüdan plü.
1075MENGA. Ma ciära vò, casa possa mai fär?
Al cor da l’ òm je nul poss mia müdär.
Num restarà, cu cridär al mee amur,
E murir da tristezza e da dulur.
URSINA. Ho, ho, murir, quel as lasci’ al drian.
1080La vita e dulčia, är c’ l’ agia tantci afan;
Sa vò vessus ün cor da nus lasciär
Fär tema, je savess ben casa fär.