MIOT. (vegn ora e scumenz’ e scuär, e la diš):
Per quant ca je chilò possa scuär,
Lan vaca sempar tornan e sporcär.
SUSANNA. O čhi ventačč, ca mett dabot stremizzi!
CATIN. Vulev avdeir, c’ al vegn or qualčhi urizzi!
15MIOT. D’ indär e ciäsa cu num perda temp,
Evant cu ca vegn’ or qualčhi stratemp.
SUSANNA. Inciö lan vacca èn tütta spiritäda,
Nu la fan altar cu as där scornäda.
[p. 83]
CATIN. Da tüt lan banda as sent e sbrügir muh!
STASIA. (vegn corrand e spavantäda, e sbrač):
20Anin, Catin, Miòt, Susanna, uh!
SUSANNA. Cas’ è, cas’ è, ca t’ è süccess Stašia?
STASIA. Corrè, corrè! ca m’ è datč ent lan stria!
CATIN. Tant scür al ceil nun è mia per nagot.
Ma dì, Stašia, at alan fatč vargot?
25STASIA. O gnì dabot, e giüdam dasrantär
I me avdei, ch’ i nu agian da crapär.
Eir seira tütci dòi bii separaa
Ent al see lög ognün je vea lasciaa,
E inciò in üna cadena i’ i trov taccaa,
30Tütč dòi insemal, e quasi stranglaa!
(Tüttan coran cun Stašia).
MENGA (vegn ora spiritäda e guard intorn)
Je à santii e sbragir. Iss i varan
Truvaa l’ incant! Dio’ m ciüra sa l’ ingann
Gniss mai scopert! Casa mai scumanzär?
O and’ Ursina! cas’ am vev fatč fär?
ANIN (vegn ora)
35Cas’ è mai quel fracašš, c’ as à santii?
Sat forsa, Menga, d’ indua c’ l’ è gnii?
MENGA. No, je nul sà; ma je sun corsa är je,
Santind sbragir, e ’vdeir casa ca l’ è.
ANIN. C’ al füss süccess iss’ iss qualchi dišgrazia?
40Iddio’ s salva! Iddio s’ abbia in grazia!
MENGA. Sì, šì, šì, šì! Iddio’ l fagia pür!
Davant i öil je dabot am vegn scür.
ANIN. O fat curagi! Evant cu saveir
Casa ca l’ è, nu l’ è tema da veir.