45MENGA. Ecco la vegnan! Casa dišlan mai?
(Je ogni raba am fa där un sai).
[p. 84] MIOT. Sì, šì, šì, l’ è qualčhi striament!
CATIN. O per nagóta nul dà tant al vent,
STASIA (d’ üna banda daspair la Süsanna)
Quist segn, ch’ i à truvaa je vöi tagnir;
50Sa čhi ch’ è stätč fors as pudess scuprir.
SUSANNA. Lascia mo ’vdeir. L’ è ün tocc sdračč rigaa
Da griš e neir! Da čhi mai al sarà?
(Stašia al la met preist in gaioffa, evant cu ca l’ Anin, ch’ era pü
dalonč, al l’ avdess).
MIOT. (Da l’ Anin lò al sumei’ al scusäl;
Vet, cai an manc’ ün piz?)
55SUSANNA. (Oh mancumäl!)
ANIN. Ma cas’ è statč? čhi dišgrazia è riväda,
Ca u sè lò tüta inscì agitäda?
MENGA (ciappa Anin per ün bračč)
Cià, cià, c’ um väd’ e ciäsa ben dabot!
Ca iss iss da mäl nus suččadess vargot.
60
ANIN.
Nu tramlär, Menga, ciò e bračč e bračč;
Ent al indär las dgaran quel ch’ è statč.
(Menga e Anin as mettan e indär lò).
MIOT. Vòaltran fia, vev är usarvaa,
Ca el scusäl da l’ Anin ai manca ün caa.
STASIA. In verità, e m’ è parü d’ avdeir
65Ca är quel sea rigaa da griš e neir.
SUSANNA. Er je l’ à vdü; ma sü la bocca ün dent;
Ca e varün dal mäl nu gniss e ment.
CATIN. Spatciam ün zig; ca je m’ à dašmancaa,
Da sarär cu la cläf al mee tublaa.
70MIOT. Du scua da mettr’ in cruš nu mancär mia
Davant la stala — in grazia da lan stria.
[p. 85] CATIN. Je vun e vegn. Je sun dalung chilò;
S’ i nu vess tema, iv lasciass indär lò.
(Giò la tenda).