SCENA II.
Casaccia, pac dalonc da San Gadenz. In fond la scena ün sašš.
ALBERT ANDRIANI e ün FRAT BENEDETTIN da S. Gadenz.
BENEDETTIN. Frär Andrian!
I temp i coran trist
75Per la Chiesa di Dio.
ANDRIANI. Giüsta quist
L’ è quel, ca är je panzäva ent al me cor;
Ma quasi quasi je nul lasc’ dir or,
Nu sa vend ben, cun čhi ca tü tegn tü,
80Issa c’ al gran Vergerio tü à ’vdü.
BENED. Giammai je el me Signur fagiarà tort,
Per quant ca quel apostata sea fort
In eloquenza ornäda, e seducent,
Per di povar cristian tantär la ment.
85
ANDRIANI. Brav! continua pür in la ti fede,
Sa e la fin tü vol essar erede
Dal regno eterno lassü riservaa
E čhi c’ à in la fè perseveraa.
BENED. Al pastur al tegn ferm; ma fra lan norsa
90Üna part al pastur bandunan forsa,
E per da l’ Anticrist seguir la vuš
Desertan la bandiera da la cruš.
ANDRIANI. Povar smarii! Oh, la Madon’ ai giüda,
Ca Dio in la si grazia nui rafüda;
[p. 86] 95 Ma sül vero camin torn ei guidär,
Ca da la perdiziun ai pò salvär!
E ben! Vergerio, al chilö pradicaa!
Al san Gadenz al är già profanaa?
BENED. Apunto inciö Vergerio à giü l’ ardir,
100E quisti parocchian das fär santir,
Cuntar l’ adoraziun cun fög cianciand
Da statua, da reliquia, e da tüt quant,
Quel, ca la divuziun sol animär
Di bun cristian, per ai edificär.
105E je pür trop à tema ch’ impreššiun
Tanta agian fatč lan si falsa rašun.
ANDRIANI. In la baselga ingem, frär, e pragär
I Santi e la Madona, ca inspirär