Iné tante, bience, dale, verde e blu com l aga, le monte, al saroio e l ziel, inà i colore dal bel Comelgo. Par che n le val nìnte, inveze chissà che mistere ch le sconde dinze d sé se savasson scoltale.

Secole d vìta: da gnó sarale tmade du? Cuanto ale sotó inante da rvé du in ció, slissede da l aga neta dla Piai? Scuerte da la geza d inverno, sodade dal saroio d istede. Iné rodlade du tra giós e saute, portade da le montane; adés le iné fèrme su le giare dla Piai. Le ei fate diventà getis de duc i colore: animai ch vó fèi cöl ch i vó, propio com le père ch và da sora in du. A spiéle le me someia vere ma iné père mute! N pó dì cöl ch le sconde: ié èi provó a pensà ai su sagröte. e da come ch le ère fate, é gnud fora … gétis!

(Cianplongo)