Torèdĕ óš ró, metèl sůlʼ oedl,
Dĕ vísta pérdʼ i nůš nʼ podòns,
Chi quʼ an nĕ crë́iĕ, datrái soçèdʼ l,
Mò quʼ důt vadʼ bëgn speré oróns.

Aldídʼ! pu̥m pu̥m! dòi còlp an tratʼ,
L chamůrce copé e destenů́;
Mò, o mi bon Dī, charèdʼ quī́ matʼ
Quʼ impè dʼ gni sů vëgne iló jů!

Iló tʼ quël banc bèl vërt tel crëp
Odů́́ chèz ai, quëš vèghen tlér;
Charé nĕ chári al zòp tan sëc
Iló tʼ quël bůr e gran infér.

Desòt, desů́ra, dlon crepòns,
Quʼ ël sgrícia bèl a charé pró!
La jů dĕ sòt quī granʼ valòns!
Dĕ fórza dʼ man mĕ tòma l ró.

Mò vé! şëgn frë́mi, chára sů
Per quël parë́i, chi vèghi mai?

Quʼ ël nes soçèdʼ gran mal incú,
Mĕ të́́mi dër; charèdʼ! ai, ai!

Dòi granʼ variů́i sitá tĕ mʼ i è
Con grífes, áres, bèc ten iadʼ,
Důtʼ trëi i compágns i a şëgn al chè,
Temë́i mĕ të́mi quʼ ëi sʼ en vadʼ.

O mi bon Dī́, důt è perdů́!
Quʼ ëi vè bèl ciůrns, şëgn vèghi tlér;
Dĕ vígni vérs e sů ed in jů
Saltán i vèghi tʼ quël infér.

O chi spavë́nt, důt è fení!
Sparís con scrái dër bůr salvár
Tomá dalʼ alt inscíque agnī́́
Quʼ a mèz a n crëp sĕ fala l var!

O şëgn, bī quītʼ, mitòns, bī quītʼ!
A téra důtʼ! priòndʼ per ëi,
Quĕ quël bèl Dī i relásce i dʼ bítʼ!
Quëš è mi sòl e bon consë́i.

O mi bī crëp, bī granʼ ed altʼ!
Salůtʼ ves më́ni cënt e mil,
Da gran ligrë́za pë́ti saltʼ
Charán ai spice quĕ rúva al cíl.

N salů́t dër bèl a ti, gran Piz,
Albérc quirí da cérta gënt!
Dĕ důtʼ i crëp ès tů l plů spiz,
Tra důtʼ ès ʼchi l plů alt scʼ iʼ nʼ mënt.

Tʼ ès bèl, tʼ ès gran, chi ós mai dĕ plů?
Bèl lízĕ ed alt, nʼ ès pa contë́nt?
Mò crë́iĕ mĕ pós queš tan segů́:
Tůa ciů́ria fége gran dan a gënt.

Nʼ salů́t a ti, bèl Pisciadů́!
Tó aspèt desmòstra gran confórt;
Tʼ ès lígher, gran e bèl, odů́
Dër begn da gënt dĕ vigni sórt.

Concórdia insë́gnes ai Ladíns;
Fodòm, Gherdë́na, Fáša, důt
Marô tĕ prë́ia da bonʼ vigíns,
Quĕ vígni mal sī dad ëi tût.

Inscíquʼ benígno vèdl espért
Den dër bon cu̥r tĕ vèghen rián
E conšidʼ rán da vígni pért
La gënt quĕ va da matʼ saltán.

Salůt chi a ti, dʼ Crespë́na sas,
Bèl lérc e lònc, bèl liciorë́nt!
Quël bèl común del “col fòsc” sas
Da dʼ fë́nĕ co̊̊ntra vígni vënt.

Tů brace slargiá nes segorë́ia
Da vígni mal delʼ Oçidë́nt
Inscíquʼ la òma quʼ abracë́ia
Con bèla pòra l pice nascë́nt.

Salů́t, Sasòngher, inche a ti!
Mò di, chodí bèl sòl iló
Tʼ en stas tan šério? mai quël ri
Pro té quĕ plége ai crëp quiló!

Na bů́rta ciů́ria cůr tó chè
Per l plů e manácia a důtʼ tó sën
Con gran tempèsta e gran tempiè;
Perchí queš molamë́nt, di şëgn!

Ós fóš les Gánes trés plorè,
Les bèles Gánes da zacán?
Sparídes èles, l mʼ sòn dorè,
Mò fóš chamó les vèghen gnan.

Perchí molè, perchí queš sën?
Èl fóš les strīs quĕ nʼ bála plů
A mèşa noet e dër da sën
Desòt a té tĕ Val inců́?

No, No, Sasòngher, no pitè!
Chamó vèl strīs inquína quʼ tʼ ós;
Tĕ cháşa, in tʼ dlī́́́́ša, a bon marchè
Troep plů quʼ zacan odë́i tʼ en pós.

O mi bī́́́́ crëp, bī̊ granʼ ed altʼ !
Salů́tʼ ves më́ni cent e mil;
Da gran ligrë́za pë́ti saltʼ
Charán ai spice quĕ rů́va al cīl.