ἵππος
ἵππος (Altgriechisch)
Substantiv, m
Singular | Plural
| |
---|---|---|
Nominativ | ὁ ἵππος | οἱ ἵπποι
|
Genitiv | τοῦ ἵππου | τῶν ἵππων
|
Dativ | τῷ ἵππῳ | τοῖς ἵπποις
|
Akkusativ | τὸν ἵππον | τοὺς ἵππους
|
Vokativ | (ὦ) ἵππε | (ὦ) ἵπποι
|
Worttrennung:
- ἵπ·πος, Plural: ἵπ·ποι
Umschrift:
- DIN 31634: hippos
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Zoologie: Pferd, Ross
Oberbegriffe:
- [1] θήρ
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- ἅμιππος, ἀμφιπποτοξόται, ἀνθιππασία, ἄνιππος, ἀφιππεία, ἀφιππία, ἀφιπποτοξότης, ἄφιππος, δαμάσιππος, δάμνιππος, διιππασίαι, διώξιππος, δυσίππαστος, δύσιππος, ἐλάσιππος, ἑξάιππος, ἕξιππος, εὔιππος, ἐφιππαρχία, ἐφίππιος, ἐφιπποτοξότης, ἔφιππος, ζευγίππης, ἡμίιππος, ἱππάργεται, ἵππαγρος, ἱππαγωγός, ἱππάετος, ἱππαιχμία, ἵππαιχμος, ἱππάκη, ἱππάκης, ἱππακοντιστής, ἱππαλεκτρύων, ἱππαλέος, ἱππάνθρωπος, ἱππαπαί,ἱππάριον, ἱππαρμοστής, ἱππάρχης, ἱππαρχία, ἱππαρχικός, ἵππαρχος, ἱππάς, ἱππασία, ἱππάσιμος, ἵππασμα, ἱππαστήρ, ἱππαστής, ἱππαστί, ἱππαστικός, ἱππάφεσις, ἱππεία, ἵππειος,ἱππελάτειρα, ἱππελάτης, ἱππέλαφος, ἱππεραστής, ἵππερος, ἵππευμα, ἱππεύς, ἱππεύσιμος, ἱππευτήρ, ἱππευτής, ἱππηγέτης, ἱππηγός, ἱππηλάσιον, ἱππηλάτα, ἱππηλάτης, ἱππημολγία, ἱππημολγός, ἱππιάναξ, ἱππιατρεία, ἱππιατρία, ἱππιατρικός, ἱππίατρος, ἱππικόν, ἱππικός, ἵππιος, ἱππιοχαίτης, ἱππιοχάρμης, ἱππίσκος, ἱπποβάμων, ἱπποβάτης, ἱπποβοσκός, ἱπποβότης, ἱππόβοτος, ἱπποβουκόλος, ἱππόβροτος, ἱππόβρωτος, ἱππογέρανος, ἱππόγλωσσος, ἱππογνώμων, ἱππόγυτος, ἱπποδαμαστής, ἱππόδαμος, ἱππόδεσμα, ἱπποδέτης, ἱπποδιώκτης, ἱπποδότης, ἱπποδρομία, ἱπποδρομικός, ἱπποδρόμιον, ἱπποδρόμιος, ἱππόδρομος, ἱπποδρόμος, ἱπποζώνη, ἱππόθεν, ἱπποθήλης, ἱππόθοος, ἱπποθόρος, ἱπποίατρος, ἱπποκάνθαρος, ἱπποκέλευθος, ἱπποκεναύρειος, ἱπποκένταυρος, ἱπποκέντωρ, ἱπποκόμος, ἱππόκομος, ἱπποκόρυθος, ἱπποκορυστής, ἱπποκούριος, ἱπποκρατία, ἱππόκρημνος, ἱππόκροτος, ἱππολάπαθον, ἱππολειχήν, ἱππολέτης, ἱππολεχής, ἱππολοφία, ἱππόλοφος, ἱππόλυτος, ἱππομανές, ἱππομανής, ἱππομανία, ἱππομαχία, ἱππομάχος, ἱππόμητις, ἱππομιγής, ἱππομολγία, ἱππομολγός, ἱππόμπρφος, ἱππομύρμηξ, ἱππονομεύς, ἱππόνομος, ἱππονόμος, ἱππονώμας, ἱππόνωμος, ἱπποπέδη, ἱπποπείρης, ἱπποπῆραι, ἱπποποίητος, ἱπποπόλος, ἱππόπορνος, ἱπποπόταμος, ἱπποπώλης, ἱπποσείρης, ἱπποσόας, κάλλιππος, κρατήσιππος, κρύψιππος, κρήσιππος, λεύκιππος, μελάνιππος, μίσιππος, μόνιππος, πάριππος, πλάξιππος, πλήξιππος, πολυϊππία, πολύϊππος, ταράξιππος, ταχύιππος, τέθριππον, τέθριππος, τρίιππον, τρίιππος, τρυσίππιον, φιλιππία, φίλιππος,
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Wilhelm Gemoll: Griechisch-deutsches Schul- und Handwörterbuch. Von W. Gemoll und K. Vretska. 10. Auflage. Oldenbourg, München 2006, ISBN 978-3-637-00234-0, Seite 414
- [1] Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch - Deutsches Handwörterbuch (in zwei Bänden). 3. Auflage. Vieweg und Sohn, Braunschweig 1914, Band 1, Seite 1260–1261, Eintrag „ἵππος“
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.