Flexion:absolvere

absolvere (Konjugation) (Latein)


zurück zu absolvere


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv absolvere absolvisse absolūtūrum, -am, -um esse
Passiv absolvī absolūtum, -am, -um esse absolūtum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
absolvēns absolūtus, -a, -um absolūtūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
absolvendī absolvendus, -a, -um absolūtum absolūtū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. absolve! absolvere! absolvitō! absolvitor!
Sg. 3. Pers. absolvitō! absolvitor!
Pl. 2. Pers. absolvite! absolviminī! absolvitōte!
Pl. 3. Pers. absolvuntō! absolvuntor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. absolvō absolvam absolvor absolvar
Sg. 2. Pers. absolvis absolvās absolveris absolvāris
Sg. 3. Pers. absolvit absolvat absolvitur absolvātur
Pl. 1. Pers. absolvimus absolvāmus absolvimur absolvāmur
Pl. 2. Pers. absolvitis absolvātis absolviminī absolvāmini
Pl. 3. Pers. absolvunt absolvant absolvuntur absolvantur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. absolvēbam absolverem absolvēbar absolverer
Sg. 2. Pers. absolvēbās absolverēs absolvēbāris absolverēris
Sg. 3. Pers. absolvēbat absolverēt absolvēbātur absolverētur
Pl. 1. Pers. absolvēbāmus absolverēmus absolvēbāmur absolverēmur
Pl. 2. Pers. absolvēbātis absolverētis absolvēbāminī absolverēminī
Pl. 3. Pers. absolvēbant absolverent absolvēbantur absolverentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. absolvam absolvar
Sg. 2. Pers. absolvēs absolvēris
Sg. 3. Pers. absolvet absolvētur
Pl. 1. Pers. absolvēmus absolvēmur
Pl. 2. Pers. absolvētis absolvēminī
Pl. 3. Pers. absolvent absolventur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. absolvī absolverim absolūtus, -a, -um sum absolūtus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. absolvistī absolveris absolūtus, -a, -um es absolūtus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. absolvit absolverit absolūtus, -a, -um est absolūtus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. absolvimus absolverimus absolūtī, -ae, -a sumus absolūtī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. absolvistis absolveritis absolūtī, -ae, -a estis absolūtī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. absolvērunt absolverint absolūtī, -ae, -a sunt absolūtī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. absolveram absolvissem absolūtus, -a, -um eram absolūtus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. absolverās absolvissēs absolūtus, -a, -um erās absolūtus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. absolverat absolvisset absolūtus, -a, -um erat absolūtus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. absolverāmus absolvissēmus absolūtī, -ae, -a erāmus absolūtī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. absolverātis absolvissētis absolūtī, -ae, -a erātis absolūtī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. absolverant absolvissent absolūtī, -ae, -a erant absolūtī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. absolverō absolūtus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. absolveris absolūtus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. absolverit absolūtus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. absolverimus absolūtī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. absolveritis absolūtī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. absolverint absolūtī, -ae, -a erunt


This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.