Flexion:accipere
accipere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu accipere
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | accipere | accēpisse | acceptūrum, -am, -um esse |
| Passiv | accipī | acceptum, -am, -um esse | acceptum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| accipiēns | acceptus, -a, -um | acceptūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| accipiendī | accipiendus, -a, -um | acceptum | acceptū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | accipe! | accipere! | accipitō! | accipitor! |
| Sg. 3. Pers. | accipitō! | accipitor! | ||
| Pl. 2. Pers. | accipite! | accipiminī! | accipitōte! | |
| Pl. 3. Pers. | accipiuntō! | accipiuntor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accipiō | accipiam | accipior | accipiar |
| Sg. 2. Pers. | accipis | accipiās | acciperis | accipiāris |
| Sg. 3. Pers. | accipit | accipiat | accipitur | accipiātur |
| Pl. 1. Pers. | accipimus | accipiāmus | accipimur | accipiāmur |
| Pl. 2. Pers. | accipitis | accipiātis | accipiminī | accipiāminī |
| Pl. 3. Pers. | accipiunt | accipiant | accipiuntur | accipiantur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accipiēbam | acciperem | accipiēbar | acciperer |
| Sg. 2. Pers. | accipiēbās | acciperēs | accipiēbāris | acciperēris |
| Sg. 3. Pers. | accipiēbat | acciperēt | accipiēbātur | acciperētur |
| Pl. 1. Pers. | accipiēbāmus | acciperēmus | accipiēbāmur | acciperēmur |
| Pl. 2. Pers. | accipiēbātis | acciperētis | accipiēbāminī | acciperēminī |
| Pl. 3. Pers. | accipiēbant | acciperent | accipiēbantur | acciperentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accipiam | accipiar | ||
| Sg. 2. Pers. | accipiēs | accipiēris | ||
| Sg. 3. Pers. | accipiet | accipiētur | ||
| Pl. 1. Pers. | accipiēmus | accipiēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | accipiētis | accipiēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | accipient | accipientur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accēpī | accēperim | acceptus, -a, -um sum | acceptus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | accēpistī | accēperis | acceptus, -a, -um es | acceptus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | accēpit | accēperit | acceptus, -a, -um est | acceptus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | accēpimus | accēperimus | acceptī, -ae, -a sumus | acceptī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | accēpistis | accēperitis | acceptī, -ae, -a estis | acceptī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | accēpērunt | accēperint | acceptī, -ae, -a sunt | acceptī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accēperam | accēpissem | acceptus, -a, -um eram | acceptus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | accēperās | accēpissēs | acceptus, -a, -um erās | acceptus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | accēperat | accēpisset | acceptus, -a, -um erat | acceptus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | accēperāmus | accēpissēmus | acceptī, -ae, -a erāmus | acceptī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | accēperātis | accēpissētis | acceptī, -ae, -a erātis | acceptī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | accēperant | accēpissent | acceptī, -ae, -a erant | acceptī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accēperō | acceptus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | accēperis | acceptus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | accēperit | acceptus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | accēperimus | acceptī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | accēperitis | acceptī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | accēperint | acceptī, -ae, -a erunt | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.