Flexion:adficere
adficere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu adficere
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | adficere | adfēcisse | adfectūrum, -am, -um esse |
| Passiv | adficī | adfectum, -am, -um esse | adfectum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| adficiēns | adfectus, -a, -um | adfectūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| adficiendī | adficiendus, -a, -um | adfectum | adfectū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | adfice! | adficere! | adficitō! | adficitor! |
| Sg. 3. Pers. | adficitō! | adficitor! | ||
| Pl. 2. Pers. | adficite! | adficiminī! | adficitōte! | |
| Pl. 3. Pers. | adficiuntō! | adficiuntor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | adficiō | adficiam | adficior | adficiar |
| Sg. 2. Pers. | adficis | adficiās | adficeris | adficiāris |
| Sg. 3. Pers. | adficit | adficiat | adficitur | adficiātur |
| Pl. 1. Pers. | adficimus | adficiāmus | adficimur | adficiāmur |
| Pl. 2. Pers. | adficitis | adficiātis | adficiminī | adficiāminī |
| Pl. 3. Pers. | adficiunt | adficiant | adficiuntur | adficiantur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | adficiēbam | adficerem | adficiēbar | adficerer |
| Sg. 2. Pers. | adficiēbās | adficerēs | adficiēbāris | adficerēris |
| Sg. 3. Pers. | adficiēbat | adficerēt | adficiēbātur | adficerētur |
| Pl. 1. Pers. | adficiēbāmus | adficerēmus | adficiēbāmur | adficerēmur |
| Pl. 2. Pers. | adficiēbātis | adficerētis | adficiēbāminī | adficerēminī |
| Pl. 3. Pers. | adficiēbant | adficerent | adficiēbantur | adficerentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | adficiam | adficiar | ||
| Sg. 2. Pers. | adficiēs | adficiēris | ||
| Sg. 3. Pers. | adficiet | adficiētur | ||
| Pl. 1. Pers. | adficiēmus | adficiēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | adficiētis | adficiēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | adficient | adficientur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | adfēcī | adfēcerim | adfectus, -a, -um sum | adfectus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | adfēcistī | adfēceris | adfectus, -a, -um es | adfectus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | adfēcit | adfēcerit | adfectus, -a, -um est | adfectus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | adfēcimus | adfēcerimus | adfectī, -ae, -a sumus | adfectī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | adfēcistis | adfēceritis | adfectī, -ae, -a estis | adfectī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | adfēcērunt | adfēcerint | adfectī, -ae, -a sunt | adfectī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | adfēceram | adfēcissem | adfectus, -a, -um eram | adfectus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | adfēcerās | adfēcissēs | adfectus, -a, -um erās | adfectus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | adfēcerat | adfēcisset | adfectus, -a, -um erat | adfectus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | adfēcerāmus | adfēcissēmus | adfectī, -ae, -a erāmus | adfectī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | adfēcerātis | adfēcissētis | adfectī, -ae, -a erātis | adfectī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | adfēcerant | adfēcissent | adfectī, -ae, -a erant | adfectī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | adfēcerō | adfectus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | adfēceris | adfectus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | adfēcerit | adfectus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | adfēcerimus | adfectī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | adfēceritis | adfectī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | adfēcerint | adfectī, -ae, -a erunt | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.