Flexion:admittere
admittere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu admittere
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | admittere | admīsisse | admissūrum, -am, -um esse |
| Passiv | admittī | admissum, -am, -um esse | admissum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| admittēns | admissus, -a, -um | admissūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| admittendī | admittendus, -a, -um | admissum | admissū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | admitte! | admittere! | admittitō! | admittitor! |
| Sg. 3. Pers. | admittitō! | admittitor! | ||
| Pl. 2. Pers. | admittite! | admittiminī! | admittitōte! | |
| Pl. 3. Pers. | admittuntō! | admittuntor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | admittō | admittam | admittor | admittar |
| Sg. 2. Pers. | admittis | admittās | admitteris | admittāris |
| Sg. 3. Pers. | admittit | admittat | admittitur | admittātur |
| Pl. 1. Pers. | admittimus | admittāmus | admittimur | admittāmur |
| Pl. 2. Pers. | admittitis | admittātis | admittiminī | admittāmini |
| Pl. 3. Pers. | admittunt | admittant | admittuntur | admittantur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | admittēbam | admitterem | admittēbar | admitterer |
| Sg. 2. Pers. | admittēbās | admitterēs | admittēbāris | admitterēris |
| Sg. 3. Pers. | admittēbat | admitterēt | admittēbātur | admitterētur |
| Pl. 1. Pers. | admittēbāmus | admitterēmus | admittēbāmur | admitterēmur |
| Pl. 2. Pers. | admittēbātis | admitterētis | admittēbāminī | admitterēminī |
| Pl. 3. Pers. | admittēbant | admitterent | admittēbantur | admitterentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | admittam | admittar | ||
| Sg. 2. Pers. | admittēs | admittēris | ||
| Sg. 3. Pers. | admittet | admittētur | ||
| Pl. 1. Pers. | admittēmus | admittēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | admittētis | admittēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | admittent | admittentur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | admīsī | admīserim | admissus, -a, -um sum | admissus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | admīsistī | admīseris | admissus, -a, -um es | admissus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | admīsit | admīserit | admissus, -a, -um est | admissus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | admīsimus | admīserimus | admissī, -ae, -a sumus | admissī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | admīsistis | admīseritis | admissī, -ae, -a estis | admissī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | admīsērunt | admīserint | admissī, -ae, -a sunt | admissī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | admīseram | admīsissem | admissus, -a, -um eram | admissus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | admīserās | admīsissēs | admissus, -a, -um erās | admissus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | admīserat | admīsisset | admissus, -a, -um erat | admissus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | admīserāmus | admīsissēmus | admissī, -ae, -a erāmus | admissī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | admīserātis | admīsissētis | admissī, -ae, -a erātis | admissī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | admīserant | admīsissent | admissī, -ae, -a erant | admissī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | admīserō | admissus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | admīseris | admissus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | admīserit | admissus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | admīserimus | admissī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | admīseritis | admissī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | admīserint | admissī, -ae, -a erunt | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.