Flexion:adversari
adversari (Konjugation) (Latein)
- zurück zu adversari
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Präsens | adversārī | ||
| Perfekt | adversātum, -am, -um esse | ||
| Futur | adversātūrum, -am, -um esse | ||
| Partizipien | |||
| Präsens | adversāns | ||
| Perfekt | adversātus, -a, -um | ||
| Futur | adversātūrus, -a, -um | ||
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum passivische Bedeutung |
Supinum I | Supinum II |
| adversandī | adversandus, -a, -um | adversātum | adversātū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Sg. 2. Pers. | adversāre! | adversātor! | ||
| Sg. 3. Pers. | adversātor! | |||
| Pl. 2. Pers. | adversāminī! | |||
| Pl. 3. Pers. | adversantor! | |||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | adversor | adverser | ||
| Sg. 2. Pers. | adversāris | adversēris | ||
| Sg. 3. Pers. | adversātur | adversētur | ||
| Pl. 1. Pers. | adversāmur | adversēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | adversāminī | adversēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | adversantur | adversentur | ||
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | adversābar | adversārer | ||
| Sg. 2. Pers. | adversābāris | adversārēris | ||
| Sg. 3. Pers. | adversābātur | adversārētur | ||
| Pl. 1. Pers. | adversābāmur | adversārēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | adversābāminī | adversārēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | adversābantur | adversārentur | ||
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | adversābor | |||
| Sg. 2. Pers. | adversāberis | |||
| Sg. 3. Pers. | adversābitur | |||
| Pl. 1. Pers. | adversābimur | |||
| Pl. 2. Pers. | adversābiminī | |||
| Pl. 3. Pers. | adversābuntur | |||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | adversātus, -a, -um sum | adversātus, -a, -um sim | ||
| Sg. 2. Pers. | adversātus, -a, -um es | adversātus, -a, -um sīs | ||
| Sg. 3. Pers. | adversātus, -a, -um est | adversātus, -a, -um sit | ||
| Pl. 1. Pers. | adversātī, -ae, -a sumus | adversātī, -ae, -a sīmus | ||
| Pl. 2. Pers. | adversātī, -ae, -a estis | adversātī, -ae, -a sītis | ||
| Pl. 3. Pers. | adversātī, -ae, -a sunt | adversātī, -ae, -a sint | ||
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | adversātus, -a, -um eram | adversātus, -a, -um essem | ||
| Sg. 2. Pers. | adversātus, -a, -um erās | adversātus, -a, -um essēs | ||
| Sg. 3. Pers. | adversātus, -a, -um erat | adversātus, -a, -um esset | ||
| Pl. 1. Pers. | adversātī, -ae, -a erāmus | adversātī, -ae, -a essēmus | ||
| Pl. 2. Pers. | adversātī, -ae, -a erātis | adversātī, -ae, -a essētis | ||
| Pl. 3. Pers. | adversātī, -ae, -a erant | adversātī, -ae, -a essent | ||
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | adversātus, -a, -um erō | |||
| Sg. 2. Pers. | adversātus, -a, -um eris | |||
| Sg. 3. Pers. | adversātus, -a, -um erit | |||
| Pl. 1. Pers. | adversātī, -ae, -a erimus | |||
| Pl. 2. Pers. | adversātī, -ae, -a eritis | |||
| Pl. 3. Pers. | adversātī, -ae, -a erunt | |||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.