Flexion:aestimare
aestimare (Konjugation) (Latein)
- zurück zu aestimare
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | aestimāre | aestimāvisse | aestimātūrum, -am, -um esse |
| Passiv | aestimārī | aestimātum, -am, -um esse | aestimātum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| aestimāns | aestimātus, -a, -um | aestimātūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| aestimandī | aestimandus, -a, -um | aestimātum | aestimātū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | aestimā! | aestimāre! | aestimātō! | aestimātor! |
| Sg. 3. Pers. | aestimātō! | aestimātor! | ||
| Pl. 2. Pers. | aestimāte! | aestimāminī! | aestimātōte! | |
| Pl. 3. Pers. | aestimantō! | aestimantor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | aestimō | aestimem | aestimor | aestimer |
| Sg. 2. Pers. | aestimās | aestimēs | aestimāris | aestimēris |
| Sg. 3. Pers. | aestimat | aestimet | aestimātur | aestimētur |
| Pl. 1. Pers. | aestimāmus | aestimēmus | aestimāmur | aestimēmur |
| Pl. 2. Pers. | aestimātis | aestimētis | aestimāminī | aestimēminī |
| Pl. 3. Pers. | aestimant | aestiment | aestimantur | aestimentur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | aestimābam | aestimārem | aestimābar | aestimārer |
| Sg. 2. Pers. | aestimābās | aestimārēs | aestimābāris | aestimārēris |
| Sg. 3. Pers. | aestimābat | aestimāret | aestimābātur | aestimārētur |
| Pl. 1. Pers. | aestimābāmus | aestimārēmus | aestimābāmur | aestimārēmur |
| Pl. 2. Pers. | aestimābātis | aestimārētis | aestimābāminī | aestimārēminī |
| Pl. 3. Pers. | aestimābant | aestimārent | aestimābantur | aestimārentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | aestimābō | aestimābor | ||
| Sg. 2. Pers. | aestimābis | aestimāberis | ||
| Sg. 3. Pers. | aestimābit | aestimābitur | ||
| Pl. 1. Pers. | aestimābimus | aestimābimur | ||
| Pl. 2. Pers. | aestimābitis | aestimābiminī | ||
| Pl. 3. Pers. | aestimābunt | aestimābuntur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | aestimāvī | aestimāverim | aestimātus, -a, -um sum | aestimātus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | aestimāvistī | aestimāveris | aestimātus, -a, -um es | aestimātus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | aestimāvit | aestimāverit | aestimātus, -a, -um est | aestimātus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | aestimāvimus | aestimāverimus | aestimātī, -ae, -a sumus | aestimātī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | aestimāvistis | aestimāveritis | aestimātī, -ae, -a estis | aestimātī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | aestimāvērunt | aestimāverint | aestimātī, -ae, -a sunt | aestimātī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | aestimāveram | aestimāvissem | aestimātus, -a, -um eram | aestimātus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | aestimāverās | aestimāvissēs | aestimātus, -a, -um erās | aestimātus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | aestimāverat | aestimāvisset | aestimātus, -a, -um erat | aestimātus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | aestimāverāmus | aestimāvissēmus | aestimātī, -ae, -a erāmus | aestimātī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | aestimāverātis | aestimāvissētis | aestimātī, -ae, -a erātis | aestimātī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | aestimāverant | aestimāvissent | aestimātī, -ae, -a erant | aestimātī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | aestimāverō | aestimātus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | aestimāveris | aestimātus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | aestimāverit | aestimātus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | aestimāverimus | aestimātī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | aestimāveritis | aestimātī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | aestimāverint | aestimātī, -ae, -a erunt | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.