Flexion:agonizari
agonizari (Konjugation) (Latein)
- zurück zu agonizari
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Präsens | agonizārī | ||
| Perfekt | agonizātum, -am, -um esse | ||
| Futur | agonizātūrum, -am, -um esse | ||
| Partizipien | |||
| Präsens | agonizāns | ||
| Perfekt | agonizātus, -a, -um | ||
| Futur | agonizātūrus, -a, -um | ||
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum passivische Bedeutung |
Supinum I | Supinum II |
| agonizandī | agonizandus, -a, -um | agonizātum | agonizātū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Sg. 2. Pers. | agonizāre! | agonizātor! | ||
| Sg. 3. Pers. | agonizātor! | |||
| Pl. 2. Pers. | agonizāminī! | |||
| Pl. 3. Pers. | agonizantor! | |||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | agonizor | agonizer | ||
| Sg. 2. Pers. | agonizāris | agonizēris | ||
| Sg. 3. Pers. | agonizātur | agonizētur | ||
| Pl. 1. Pers. | agonizāmur | agonizēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | agonizāminī | agonizēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | agonizantur | agonizentur | ||
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | agonizābar | agonizārer | ||
| Sg. 2. Pers. | agonizābāris | agonizārēris | ||
| Sg. 3. Pers. | agonizābātur | agonizārētur | ||
| Pl. 1. Pers. | agonizābāmur | agonizārēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | agonizābāminī | agonizārēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | agonizābantur | agonizārentur | ||
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | agonizābor | |||
| Sg. 2. Pers. | agonizāberis | |||
| Sg. 3. Pers. | agonizābitur | |||
| Pl. 1. Pers. | agonizābimur | |||
| Pl. 2. Pers. | agonizābiminī | |||
| Pl. 3. Pers. | agonizābuntur | |||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | agonizātus, -a, -um sum | agonizātus, -a, -um sim | ||
| Sg. 2. Pers. | agonizātus, -a, -um es | agonizātus, -a, -um sīs | ||
| Sg. 3. Pers. | agonizātus, -a, -um est | agonizātus, -a, -um sit | ||
| Pl. 1. Pers. | agonizātī, -ae, -a sumus | agonizātī, -ae, -a sīmus | ||
| Pl. 2. Pers. | agonizātī, -ae, -a estis | agonizātī, -ae, -a sītis | ||
| Pl. 3. Pers. | agonizātī, -ae, -a sunt | agonizātī, -ae, -a sint | ||
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | agonizātus, -a, -um eram | agonizātus, -a, -um essem | ||
| Sg. 2. Pers. | agonizātus, -a, -um erās | agonizātus, -a, -um essēs | ||
| Sg. 3. Pers. | agonizātus, -a, -um erat | agonizātus, -a, -um esset | ||
| Pl. 1. Pers. | agonizātī, -ae, -a erāmus | agonizātī, -ae, -a essēmus | ||
| Pl. 2. Pers. | agonizātī, -ae, -a erātis | agonizātī, -ae, -a essētis | ||
| Pl. 3. Pers. | agonizātī, -ae, -a erant | agonizātī, -ae, -a essent | ||
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | agonizātus, -a, -um erō | |||
| Sg. 2. Pers. | agonizātus, -a, -um eris | |||
| Sg. 3. Pers. | agonizātus, -a, -um erit | |||
| Pl. 1. Pers. | agonizātī, -ae, -a erimus | |||
| Pl. 2. Pers. | agonizātī, -ae, -a eritis | |||
| Pl. 3. Pers. | agonizātī, -ae, -a erunt | |||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.