Flexion:auxiliari
auxiliari (Konjugation) (Latein)
- zurück zu auxiliari
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Präsens | auxiliārī | ||
| Perfekt | auxiliātum, -am, -um esse | ||
| Futur | auxiliātūrum, -am, -um esse | ||
| Partizipien | |||
| Präsens | auxiliāns | ||
| Perfekt | auxiliātus, -a, -um | ||
| Futur | auxiliātūrus, -a, -um | ||
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum passivische Bedeutung |
Supinum I | Supinum II |
| auxiliandī | auxiliandus, -a, -um | auxiliātum | auxiliātū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Sg. 2. Pers. | auxiliāre! | auxiliātor! | ||
| Sg. 3. Pers. | auxiliātor! | |||
| Pl. 2. Pers. | auxiliāminī! | |||
| Pl. 3. Pers. | auxiliantor! | |||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | auxilior | auxilier | ||
| Sg. 2. Pers. | auxiliāris | auxiliēris | ||
| Sg. 3. Pers. | auxiliātur | auxiliētur | ||
| Pl. 1. Pers. | auxiliāmur | auxiliēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | auxiliāminī | auxiliēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | auxiliantur | auxilientur | ||
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | auxiliābar | auxiliārer | ||
| Sg. 2. Pers. | auxiliābāris | auxiliārēris | ||
| Sg. 3. Pers. | auxiliābātur | auxiliārētur | ||
| Pl. 1. Pers. | auxiliābāmur | auxiliārēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | auxiliābāminī | auxiliārēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | auxiliābantur | auxiliārentur | ||
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | auxiliābor | |||
| Sg. 2. Pers. | auxiliāberis | |||
| Sg. 3. Pers. | auxiliābitur | |||
| Pl. 1. Pers. | auxiliābimur | |||
| Pl. 2. Pers. | auxiliābiminī | |||
| Pl. 3. Pers. | auxiliābuntur | |||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | auxiliātus, -a, -um sum | auxiliātus, -a, -um sim | ||
| Sg. 2. Pers. | auxiliātus, -a, -um es | auxiliātus, -a, -um sīs | ||
| Sg. 3. Pers. | auxiliātus, -a, -um est | auxiliātus, -a, -um sit | ||
| Pl. 1. Pers. | auxiliātī, -ae, -a sumus | auxiliātī, -ae, -a sīmus | ||
| Pl. 2. Pers. | auxiliātī, -ae, -a estis | auxiliātī, -ae, -a sītis | ||
| Pl. 3. Pers. | auxiliātī, -ae, -a sunt | auxiliātī, -ae, -a sint | ||
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | auxiliātus, -a, -um eram | auxiliātus, -a, -um essem | ||
| Sg. 2. Pers. | auxiliātus, -a, -um erās | auxiliātus, -a, -um essēs | ||
| Sg. 3. Pers. | auxiliātus, -a, -um erat | auxiliātus, -a, -um esset | ||
| Pl. 1. Pers. | auxiliātī, -ae, -a erāmus | auxiliātī, -ae, -a essēmus | ||
| Pl. 2. Pers. | auxiliātī, -ae, -a erātis | auxiliātī, -ae, -a essētis | ||
| Pl. 3. Pers. | auxiliātī, -ae, -a erant | auxiliātī, -ae, -a essent | ||
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | auxiliātus, -a, -um erō | |||
| Sg. 2. Pers. | auxiliātus, -a, -um eris | |||
| Sg. 3. Pers. | auxiliātus, -a, -um erit | |||
| Pl. 1. Pers. | auxiliātī, -ae, -a erimus | |||
| Pl. 2. Pers. | auxiliātī, -ae, -a eritis | |||
| Pl. 3. Pers. | auxiliātī, -ae, -a erunt | |||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.