Flexion:beängstigen
beängstigen (Konjugation) (Deutsch)
    
- zurück zu beängstigen
Infinitive und Partizipien
    
| (nichterweiterte) Infinitive | ||
|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | |
| Aktiv | beängstigen | beängstigt haben | 
| Vorgangspassiv | — | — | 
| Zustandspassiv | beängstigt sein | beängstigt gewesen sein | 
| erweiterte Infinitive | ||
| Aktiv | zu beängstigen | beängstigt zu haben | 
| Vorgangspassiv | — | — | 
| Zustandspassiv | beängstigt zu sein | beängstigt gewesen zu sein | 
| Partizipien | ||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Gerundivum nur attributive Verwendung | 
| beängstigend | beängstigt | zu beängstigender, zu beängstigende, zu beängstigendes … | 
| Flexion der Verbaladjektive | ||
| Flexion:beängstigend | Flexion:beängstigt | Flexion:Gerundivum | 
Finite Formen
    
Imperativ
    
| Imperative | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Präsens Aktiv | Präsens Vorgangspassiv | Präsens Zustandspassiv | Perfekt Aktiv | Perfekt Vorgangspassiv | Perfekt Zustandspassiv | |
| 2. Person Singular | beängstig! beängstige! | — | ungebräuchlich: sei beängstigt! | ungebräuchlich: habe beängstigt! | — | ungebräuchlich: sei beängstigt gewesen! | 
| 2. Person Plural | beängstigt! | — | ungebräuchlich: seid beängstigt! | ungebräuchlich: habt beängstigt! | — | ungebräuchlich: seid beängstigt gewesen! | 
| Höflichkeitsform | beängstigen Sie! | — | ungebräuchlich: seien Sie beängstigt! | ungebräuchlich: haben Sie beängstigt! | — | ungebräuchlich: seien Sie beängstigt gewesen! | 
Indikativ und Konjunktiv
    
| Präsens | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Vorgangspassiv | Zustandspassiv | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv I | Indikativ | Konjunktiv I | Indikativ | Konjunktiv I | 
| 1. Person Singular | ich beängstige | ich beängstige | — | — | ich bin beängstigt | ich sei beängstigt | 
| 2. Person Singular | du beängstigst | du beängstigest | — | — | du bist beängstigt | du seiest beängstigt, du seist beängstigt | 
| 3. Person Singular | er/sie/es beängstigt | er/sie/es beängstige | — | — | er/sie/es ist beängstigt | er/sie/es sei beängstigt | 
| 1. Person Plural | wir beängstigen | wir beängstigen | — | — | wir sind beängstigt | wir seien beängstigt | 
| 2. Person Plural | ihr beängstigt | ihr beängstiget | — | — | ihr seid beängstigt | ihr seiet beängstigt | 
| 3. Person Plural | sie beängstigen | sie beängstigen | — | — | sie sind beängstigt | sie seien beängstigt | 
| Präteritum | ||||||
| Aktiv | Vorgangspassiv | Zustandspassiv | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv II | Indikativ | Konjunktiv II | Indikativ | Konjunktiv II | 
| 1. Person Singular | ich beängstigte | ich beängstigte | — | — | ich war beängstigt | ich wäre beängstigt | 
| 2. Person Singular | du beängstigtest | du beängstigtest | — | — | du warst beängstigt | du wärest beängstigt, du wärst beängstigt | 
| 3. Person Singular | er/sie/es beängstigte | er/sie/es beängstigte | — | — | er/sie/es war beängstigt | er/sie/es wäre beängstigt | 
| 1. Person Plural | wir beängstigten | wir beängstigten | — | — | wir waren beängstigt | wir wären beängstigt | 
| 2. Person Plural | ihr beängstigtet | ihr beängstigtet | — | — | ihr wart beängstigt | ihr wäret beängstigt, ihr wärt beängstigt | 
| 3. Person Plural | sie beängstigten | sie beängstigten | — | — | sie waren beängstigt | sie wären beängstigt | 
| Perfekt | ||||||
| Aktiv | Vorgangspassiv | Zustandspassiv | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv I | Indikativ | Konjunktiv I | Indikativ | Konjunktiv I | 
| 1. Person Singular | ich habe beängstigt | ich habe beängstigt | — | — | ich bin beängstigt gewesen | ich sei beängstigt gewesen | 
| 2. Person Singular | du hast beängstigt | du habest beängstigt | — | — | du bist beängstigt gewesen | du seiest beängstigt gewesen, du seist beängstigt gewesen | 
| 3. Person Singular | er/sie/es hat beängstigt | er/sie/es habe beängstigt | — | — | er/sie/es ist beängstigt gewesen | er/sie/es sei beängstigt gewesen | 
| 1. Person Plural | wir haben beängstigt | wir haben beängstigt | — | — | wir sind beängstigt gewesen | wir seien beängstigt gewesen | 
| 2. Person Plural | ihr habt beängstigt | ihr habet beängstigt | — | — | ihr seid beängstigt gewesen | ihr seiet beängstigt gewesen | 
| 3. Person Plural | sie haben beängstigt | sie haben beängstigt | — | — | sie sind beängstigt gewesen | sie seien beängstigt gewesen | 
| Plusquamperfekt | ||||||
| Aktiv | Vorgangspassiv | Zustandspassiv | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv II | Indikativ | Konjunktiv II | Indikativ | Konjunktiv II | 
| 1. Person Singular | ich hatte beängstigt | ich hätte beängstigt | — | — | ich war beängstigt gewesen | ich wäre beängstigt gewesen | 
| 2. Person Singular | du hattest beängstigt | du hättest beängstigt | — | — | du warst beängstigt gewesen | du wärest beängstigt gewesen, du wärst beängstigt gewesen | 
| 3. Person Singular | er/sie/es hatte beängstigt | er/sie/es hätte beängstigt | — | — | er/sie/es war beängstigt gewesen | er/sie/es wäre beängstigt gewesen | 
| 1. Person Plural | wir hatten beängstigt | wir hätten beängstigt | — | — | wir waren beängstigt gewesen | wir wären beängstigt gewesen | 
| 2. Person Plural | ihr hattet beängstigt | ihr hättet beängstigt | — | — | ihr wart beängstigt gewesen | ihr wäret beängstigt gewesen, ihr wärt beängstigt gewesen | 
| 3. Person Plural | sie hatten beängstigt | sie hätten beängstigt | — | — | sie waren beängstigt gewesen | sie wären beängstigt gewesen | 
| Futur I | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Vorgangspassiv | Zustandspassiv | |||||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv I | Konjunktiv II | Indikativ | Konjunktiv I | Konjunktiv II | Indikativ | Konjunktiv I | Konjunktiv II | 
| 1. Person Singular | ich werde beängstigen | ich werde beängstigen | ich würde beängstigen | — | — | — | ich werde beängstigt sein | ich werde beängstigt sein | ich würde beängstigt sein | 
| 2. Person Singular | du wirst beängstigen | du werdest beängstigen | du würdest beängstigen | — | — | — | du wirst beängstigt sein | du werdest beängstigt sein | du würdest beängstigt sein | 
| 3. Person Singular | er/sie/es wird beängstigen | er/sie/es werde beängstigen | er/sie/es würde beängstigen | — | — | — | er/sie/es wird beängstigt sein | er/sie/es werde beängstigt sein | er/sie/es würde beängstigt sein | 
| 1. Person Plural | wir werden beängstigen | wir werden beängstigen | wir würden beängstigen | — | — | — | wir werden beängstigt sein | wir werden beängstigt sein | wir würden beängstigt sein | 
| 2. Person Plural | ihr werdet beängstigen | ihr werdet beängstigen | ihr würdet beängstigen | — | — | — | ihr werdet beängstigt sein | ihr werdet beängstigt sein | ihr würdet beängstigt sein | 
| 3. Person Plural | sie werden beängstigen | sie werden beängstigen | sie würden beängstigen | — | — | — | sie werden beängstigt sein | sie werden beängstigt sein | sie würden beängstigt sein | 
| Futur II | |||||||||
| Aktiv | Vorgangspassiv | Zustandspassiv | |||||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv I | Konjunktiv II | Indikativ | Konjunktiv I | Konjunktiv II | Indikativ | Konjunktiv I | Konjunktiv II | 
| 1. Person Singular | ich werde beängstigt haben | ich werde beängstigt haben | ich würde beängstigt haben | — | — | — | ich werde beängstigt gewesen sein | ich werde beängstigt gewesen sein | ich würde beängstigt gewesen sein | 
| 2. Person Singular | du wirst beängstigt haben | du werdest beängstigt haben | du würdest beängstigt haben | — | — | — | du wirst beängstigt gewesen sein | du werdest beängstigt gewesen sein | du würdest beängstigt gewesen sein | 
| 3. Person Singular | er/sie/es wird beängstigt haben | er/sie/es werde beängstigt haben | er/sie/es würde beängstigt haben | — | — | — | er/sie/es wird beängstigt gewesen sein | er/sie/es werde beängstigt gewesen sein | er/sie/es würde beängstigt gewesen sein | 
| 1. Person Plural | wir werden beängstigt haben | wir werden beängstigt haben | wir würden beängstigt haben | — | — | — | wir werden beängstigt gewesen sein | wir werden beängstigt gewesen sein | wir würden beängstigt gewesen sein | 
| 2. Person Plural | ihr werdet beängstigt haben | ihr werdet beängstigt haben | ihr würdet beängstigt haben | — | — | — | ihr werdet beängstigt gewesen sein | ihr werdet beängstigt gewesen sein | ihr würdet beängstigt gewesen sein | 
| 3. Person Plural | sie werden beängstigt haben | sie werden beängstigt haben | sie würden beängstigt haben | — | — | — | sie werden beängstigt gewesen sein | sie werden beängstigt gewesen sein | sie würden beängstigt gewesen sein | 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.