Flexion:certificare
certificare (Konjugation) (Latein)
- zurück zu certificare
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | certificāre | certificāvisse | certificātūrum, -am, -um esse |
| Passiv | certificārī | certificātum, -am, -um esse | certificātum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| certificāns | certificātus, -a, -um | certificātūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| certificandī | certificandus, -a, -um | certificātum | certificātū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | certificā! | certificāre! | certificātō! | certificātor! |
| Sg. 3. Pers. | certificātō! | certificātor! | ||
| Pl. 2. Pers. | certificāte! | certificāminī! | certificātōte! | |
| Pl. 3. Pers. | certificantō! | certificantor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | certificō | certificem | certificor | certificer |
| Sg. 2. Pers. | certificās | certificēs | certificāris | certificēris |
| Sg. 3. Pers. | certificat | certificet | certificātur | certificētur |
| Pl. 1. Pers. | certificāmus | certificēmus | certificāmur | certificēmur |
| Pl. 2. Pers. | certificātis | certificētis | certificāminī | certificēminī |
| Pl. 3. Pers. | certificant | certificent | certificantur | certificentur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | certificābam | certificārem | certificābar | certificārer |
| Sg. 2. Pers. | certificābās | certificārēs | certificābāris | certificārēris |
| Sg. 3. Pers. | certificābat | certificāret | certificābātur | certificārētur |
| Pl. 1. Pers. | certificābāmus | certificārēmus | certificābāmur | certificārēmur |
| Pl. 2. Pers. | certificābātis | certificārētis | certificābāminī | certificārēminī |
| Pl. 3. Pers. | certificābant | certificārent | certificābantur | certificārentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | certificābō | certificābor | ||
| Sg. 2. Pers. | certificābis | certificāberis | ||
| Sg. 3. Pers. | certificābit | certificābitur | ||
| Pl. 1. Pers. | certificābimus | certificābimur | ||
| Pl. 2. Pers. | certificābitis | certificābiminī | ||
| Pl. 3. Pers. | certificābunt | certificābuntur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | certificāvī | certificāverim | certificātus, -a, -um sum | certificātus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | certificāvistī | certificāveris | certificātus, -a, -um es | certificātus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | certificāvit | certificāverit | certificātus, -a, -um est | certificātus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | certificāvimus | certificāverimus | certificātī, -ae, -a sumus | certificātī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | certificāvistis | certificāveritis | certificātī, -ae, -a estis | certificātī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | certificāvērunt | certificāverint | certificātī, -ae, -a sunt | certificātī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | certificāveram | certificāvissem | certificātus, -a, -um eram | certificātus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | certificāverās | certificāvissēs | certificātus, -a, -um erās | certificātus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | certificāverat | certificāvisset | certificātus, -a, -um erat | certificātus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | certificāverāmus | certificāvissēmus | certificātī, -ae, -a erāmus | certificātī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | certificāverātis | certificāvissētis | certificātī, -ae, -a erātis | certificātī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | certificāverant | certificāvissent | certificātī, -ae, -a erant | certificātī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | certificāverō | certificātus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | certificāveris | certificātus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | certificāverit | certificātus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | certificāverimus | certificātī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | certificāveritis | certificātī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | certificāverint | certificātī, -ae, -a erunt | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.