Flexion:proficisci
proficīscī (Konjugation) (Latein)
- zurück zu proficisci
Infinite Formen
Infinitive | |||
---|---|---|---|
Präsens | proficīscī | ||
Perfekt | profectum, -am, -um esse | ||
Futur | profectūrum, -am, -um esse | ||
Partizipien | |||
Präsens | proficīscēns | ||
Perfekt | profectus, -a, -um | ||
Futur | profectūrus, -a, -um | ||
Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
Gerundium | Gerundivum passivische Bedeutung |
Supinum I | Supinum II |
proficīscendī | proficīscendus, -a, -um | profectum | profectū |
Finite Formen
Imperativ
Person | Präsens | Futur | ||
---|---|---|---|---|
Sg. 2. Pers. | proficīscere! | proficīscitor! | ||
Sg. 3. Pers. | proficīscitor! | |||
Pl. 2. Pers. | proficīsciminī! | |||
Pl. 3. Pers. | proficīscuntor! | |||
Indikativ und Konjunktiv
Präsens | ||||
---|---|---|---|---|
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | proficīscor | proficīscar | ||
Sg. 2. Pers. | proficīsceris | proficīscāris | ||
Sg. 3. Pers. | proficīscitur | proficīscātur | ||
Pl. 1. Pers. | proficīscimur | proficīscāmur | ||
Pl. 2. Pers. | proficīsciminī | proficīscāmini | ||
Pl. 3. Pers. | proficīscuntur | proficīscantur | ||
Text | ||||
Imperfekt | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | proficīscēbar | proficīscerer | ||
Sg. 2. Pers. | proficīscēbāris | proficīscerēris | ||
Sg. 3. Pers. | proficīscēbātur | proficīscerētur | ||
Pl. 1. Pers. | proficīscēbāmur | proficīscerēmur | ||
Pl. 2. Pers. | proficīscēbāminī | proficīscerēminī | ||
Pl. 3. Pers. | proficīscēbantur | proficīscerentur | ||
Text | ||||
Futur I | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | proficīscar | |||
Sg. 2. Pers. | proficīscēris | |||
Sg. 3. Pers. | proficīscētur | |||
Pl. 1. Pers. | proficīscēmur | |||
Pl. 2. Pers. | proficīscēminī | |||
Pl. 3. Pers. | proficīscentur | |||
Text | ||||
Perfekt | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | profectus, -a, -um sum | profectus, -a, -um sim | ||
Sg. 2. Pers. | profectus, -a, -um es | profectus, -a, -um sīs | ||
Sg. 3. Pers. | profectus, -a, -um est | profectus, -a, -um sit | ||
Pl. 1. Pers. | profectī, -ae, -a sumus | profectī, -ae, -a sīmus | ||
Pl. 2. Pers. | profectī, -ae, -a estis | profectī, -ae, -a sītis | ||
Pl. 3. Pers. | profectī, -ae, -a sunt | profectī, -ae, -a sint | ||
Text | ||||
Plusquamperfekt | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | profectus, -a, -um eram | profectus, -a, -um essem | ||
Sg. 2. Pers. | profectus, -a, -um erās | profectus, -a, -um essēs | ||
Sg. 3. Pers. | profectus, -a, -um erat | profectus, -a, -um esset | ||
Pl. 1. Pers. | profectī, -ae, -a erāmus | profectī, -ae, -a essēmus | ||
Pl. 2. Pers. | profectī, -ae, -a erātis | profectī, -ae, -a essētis | ||
Pl. 3. Pers. | profectī, -ae, -a erant | profectī, -ae, -a essent | ||
Text | ||||
Futur II | ||||
Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
Sg. 1. Pers. | profectus, -a, -um erō | |||
Sg. 2. Pers. | profectus, -a, -um eris | |||
Sg. 3. Pers. | profectus, -a, -um erit | |||
Pl. 1. Pers. | profectī, -ae, -a erimus | |||
Pl. 2. Pers. | profectī, -ae, -a eritis | |||
Pl. 3. Pers. | profectī, -ae, -a erunt |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.