adiutantura

adiutantura (Polnisch)

Substantiv, f
Singular Plural
Nominativ adiutantura
—
Genitiv adiutantury
—
Dativ adiutanturze
—
Akkusativ adiutanturę
—
Instrumental adiutanturą
—
Lokativ adiutanturze
—
Vokativ adiutanturo
—

Worttrennung:

ad·iu·tan·tu·ra, kein Plural

Aussprache:

IPA: [adjutanˈtura]
Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] Militär: Amt eines Adjutanten; Adjutantur

Synonyme:

[1] adiutantostwo (adiutantowstwo)

Oberbegriffe:

[1] stanowisko, urząd

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] adiutantura u generała

Übersetzungen
 

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 53.
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adiutantura“
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „adiutantura“
[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjutantura“ Seite 8.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adiutantura“
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.