aegrimonium
aegrimonium (Latein)
Substantiv, n
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | aegrimōnium | aegrimōnia |
Genitiv | aegrimōniī | aegrimōniōrum |
Dativ | aegrimōniō | aegrimōniīs |
Akkusativ | aegrimōnium | aegrimōnia |
Vokativ | aegrimōnium | aegrimōnia |
Ablativ | aegrimōniō | aegrimōniīs |
Nebenformen:
Worttrennung:
- ae·gri·mo·ni·um, Genitiv: ae·gri·mo·nii
Bedeutungen:
- [1] Medizin: Kränklichkeit, Krankheit
Herkunft:
- Nebenform zu dem Substantiv aegrimonia → la[1]
Beispiele:
- [1] „Enthymesis enim esse intellegitur erga aliquem, ipsa autem seorsum numquam fiet: exterminatur enim et absorbitur mala a bona enthymesi, quemadmodum aegrimonium ab incolumitate.“ (Iren. 2,18,2)[2]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aegrimonium“ (Zeno.org), Band 1, Spalte
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „aegrimonia, aegrimonium“ Spalte 951.
Quellen:
- Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „aegrimonia, aegrimonium“ Spalte 951.
- Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre II. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Louis Doutreleau (= Sources chrétiennes. Band № 294). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1982, ISBN 2-204-01898-8., Seite 176.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.