anne
anne (Türkisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | anne (آننه) | anneler (آننهلر) |
| Akkusativ | anneyi (آننهیی) | anneleri (آننهلری) |
| Dativ | anneye (آننهیه) | annelere (آننهلره) |
| Lokativ | annede (آننهده) | annelerde (آننهلرده) |
| Ablativ | anneden (آننهدن) | annelerden (آننهلردن) |
| Genitiv | annenin (آننهنڭ) | annelerin (آننهلرڭ) |
| Alle weiteren Formen: Flexion:anne | ||
Worttrennung:
- an·ne, Plural:
In arabischer Schrift:
- آننه
Aussprache:
- IPA: [ˈɑnnɛ]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Mutter
Synonyme:
- [1] ana
Beispiele:
- [1]
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.