barwnik
barwnik (Polnisch)
Substantiv, m
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | barwnik | barwniki |
| Genitiv | barwnika | barwników |
| Dativ | barwnikowi | barwnikom |
| Akkusativ | barwnika | barwniki |
| Instrumental | barwnikiem | barwnikami |
| Lokativ | barwniku | barwnikach |
| Vokativ | barwniku | barwniki |
Worttrennung:
- barw·nik, Plural: barw·ni·ki
Aussprache:
- IPA: [ˈbarvɲik], Plural: [barvˈɲici]
- Hörbeispiele: barwnik (Info), Plural: —
Bedeutungen:
- [1] Technik: Farbmittel, Farbstoff
Oberbegriffe:
- [1] substancja
Unterbegriffe:
- [1] beta-karoten, chlorofil, czernidło, grynszpan, henna, indygo, kampesz, karoten, koszenila, ksantofil, melanina, ochra, sepia, sjena, ultramaryna, umbra
- [1] bejca, pigment
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] barwnikowy
Übersetzungen
[*] Übersetzungen umgeleitet
|
Für [1] siehe Übersetzungen zu Farbmittel n, zu Farbstoff1 m |
Referenzen und weiterführende Informationen:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.