bieluń
bieluń (Polnisch)
    
    Substantiv, m
    
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | bieluń | bielunie | 
| Genitiv | bielunia | bieluniów | 
| Dativ | bieluniowi | bieluniom | 
| Akkusativ | bieluń | bielunie | 
| Instrumental | bieluniem | bieluniami | 
| Lokativ | bieluniu | bieluniach | 
| Vokativ | bieluniu | bielunie | 
Worttrennung:
- bie·luń, Plural: bie·lu·nie
Aussprache:
- IPA: [ˈbʲɛluɲ], Plural: [bʲɛˈluɲɛ]
- Hörbeispiele: bieluń (Info), Plural: —
Bedeutungen:
- [1] Botanik: Stechapfel (Datura)
Oberbegriffe:
- [1] roślina
Unterbegriffe:
- [1] bieluń dziędzierzawa
Beispiele:
- [1]
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.