desilire
desilīre (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | desiliō |
| 2. Person Singular | desilīs | |
| 3. Person Singular | desilit | |
| 1. Person Plural | desilīmus | |
| 2. Person Plural | desilītis | |
| 3. Person Plural | desiliunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | desiluī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | desiliēbam |
| Futur | 1. Person Singular | desiliam |
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | desiliam |
| Imperativ | Singular | desilī |
| Plural | desilīte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:desilire | ||
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] herabspringen
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- desultor, desultura
Übersetzungen
[1] herabspringen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Erich Pertsch u. a.; Langenscheidt-Redaktion (Herausgeber): Großes Schulwörterbuch Lateinisch-Deutsch. 7. Auflage. Langenscheidt, Berlin u. a. 1982, ISBN 3-468-07201-5, Seite 318 desiliō
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.