dicere
dīcere (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | dīcō |
| 2. Person Singular | dīcis | |
| 3. Person Singular | dīcit | |
| 1. Person Plural | dīcimus | |
| 2. Person Plural | dīcitis | |
| 3. Person Plural | dīcunt | |
| Perfekt | 1. Person Singular | dīxī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | dīcēbam |
| Futur | 1. Person Singular | dīcam |
| PPP | dictus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | dīcam |
| Imperativ | Singular | dīc dīce |
| Plural | dīcite | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:dicere | ||
Nebenformen:
- archaisch: deicere
Anmerkung zur Konjugation:
- Besondere Konjugationsformen sind:
Worttrennung:
- di·ce·re
Bedeutungen:
- [1] transitiv: sagen, sprechen
Beispiele:
Übersetzungen
[1] transitiv: sagen, sprechen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „2. dico“ (Zeno.org)
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „dicere“
- [1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „dicere“
Quellen:
- Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 17–18.
- Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 52–53.
Ähnliche Wörter (Latein):
- ähnlich geschrieben und/oder ausgesprochen: dicāre
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.