diffidare
diffidāre (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | diffidō |
| 2. Person Singular | diffidās | |
| 3. Person Singular | diffidat | |
| 1. Person Plural | diffidāmus | |
| 2. Person Plural | diffidātis | |
| 3. Person Plural | diffidant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | diffidāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | diffidābam |
| Futur | 1. Person Singular | diffidābō |
| PPP | diffidātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | diffidem |
| Imperativ | Singular | diffidā |
| Plural | diffidāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:diffidare | ||
Worttrennung:
- dif·fi·da·re
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] mittellateinisch: die Fehde ansagen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 110, Eintrag „diffidare“
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.