emä
emä (Finnisch)
Substantiv
| Singular | Plural
| |
|---|---|---|
| Nominativ | emä | emät
|
| Genitiv | emän | emien (emäin)
|
| Partitiv | emää | emiä
|
| Akkusativ | emä emän |
emät
|
| Inessiv | emässä | emissä
|
| Elativ | emästä | emistä
|
| Illativ | emään | emiin
|
| Adessiv | emällä | emillä
|
| Ablativ | emältä | emiltä
|
| Allativ | emälle | emille
|
| Essiv | emänä | eminä
|
| Translativ | emäksi | emiksi
|
| Abessiv | emättä | emittä
|
| Instruktiv | — | emin
|
| Komitativ | — | emine- + Possessivsuffix
|
Worttrennung:
Aussprache:
- IPA: [ˈemæ]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Tiermutter
Herkunft:
- [1]
Beispiele:
- [1]
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.