imom
imom (Usbekisch)
    
    Substantiv
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | imom | imomlar | 
| Genitiv | imomning | imomlarning | 
| Dativ | imomga | imomlarga | 
| Akkusativ | imomni | imomlarni | 
| Lokativ | imomda | imomlarda | 
| Ablativ | imomdan | imomlardan | 
| Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural | 
| 1. Person Singular | imomim | imomlarim | 
| 2. Person Singular | imoming | imomlaring | 
| 3. Person Singular | imomi | imomlari | 
| 1. Person Plural | imomimiz | imomlarimiz | 
| 2. Person Plural | imomingiz | imomlaringiz | 
| 3. Person Plural | imomi | imomlari | 
Worttrennung:
- i·mom
Aussprache:
- IPA: [iˈmɒm]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Vorbeter in einer Moschee; Imam
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] imomat, imomcha, imomlik
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.