imom
imom (Usbekisch)
Substantiv
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | imom | imomlar |
| Genitiv | imomning | imomlarning |
| Dativ | imomga | imomlarga |
| Akkusativ | imomni | imomlarni |
| Lokativ | imomda | imomlarda |
| Ablativ | imomdan | imomlardan |
| Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural |
| 1. Person Singular | imomim | imomlarim |
| 2. Person Singular | imoming | imomlaring |
| 3. Person Singular | imomi | imomlari |
| 1. Person Plural | imomimiz | imomlarimiz |
| 2. Person Plural | imomingiz | imomlaringiz |
| 3. Person Plural | imomi | imomlari |
Worttrennung:
- i·mom
Aussprache:
- IPA: [iˈmɒm]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Vorbeter in einer Moschee; Imam
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] imomat, imomcha, imomlik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.