inson
inson (Usbekisch)
    
    Substantiv
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | inson | insonlar | 
| Genitiv | insonning | insonlarning | 
| Dativ | insonga | insonlarga | 
| Akkusativ | insonni | insonlarni | 
| Lokativ | insonda | insonlarda | 
| Ablativ | insondan | insonlardan | 
| Person | Possessiv Singular | Possessiv Plural | 
| 1. Person Singular | insonim | insonlarim | 
| 2. Person Singular | insoning | insonlaring | 
| 3. Person Singular | insoni | insonlari | 
| 1. Person Plural | insonimiz | insonlarimiz | 
| 2. Person Plural | insoningiz | insonlaringiz | 
| 3. Person Plural | insoni | insonlari | 
Worttrennung:
- in·son
Aussprache:
- IPA: [inˈsɒn]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] höchst entwickeltes lebendiges Wesen; Mensch
Herkunft:
Synonyme:
Beispiele:
- [1]
Wortbildungen:
- [1] insoniy, insonlik, insonparvar
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.