ioculator
ioculātor (Latein)
    
    Substantiv, m
    
| Kasus | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Nominativ | ioculātor | ioculātōrēs | 
| Genitiv | ioculātōris | ioculātōrum | 
| Dativ | ioculātōrī | ioculātōribus | 
| Akkusativ | ioculātōrem | ioculātōrēs | 
| Vokativ | ioculātor | ioculātōrēs | 
| Ablativ | ioculātōre | ioculātōribus | 
Nebenformen:
- mittellateinisch: joculator
Worttrennung:
- io·cu·lā·tor, Genitiv: io·cu·lā·tō·ris
Bedeutungen:
- [1] der Spaßmacher
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
    
| 
 | 
 | 
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „ioculator“ (Zeno.org)
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.