ioculator
ioculātor (Latein)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | ioculātor | ioculātōrēs |
| Genitiv | ioculātōris | ioculātōrum |
| Dativ | ioculātōrī | ioculātōribus |
| Akkusativ | ioculātōrem | ioculātōrēs |
| Vokativ | ioculātor | ioculātōrēs |
| Ablativ | ioculātōre | ioculātōribus |
Nebenformen:
- mittellateinisch: joculator
Worttrennung:
- io·cu·lā·tor, Genitiv: io·cu·lā·tō·ris
Bedeutungen:
- [1] der Spaßmacher
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
|
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch: „ioculator“ (Zeno.org)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.