kenîn
kenîn (Kurdisch)
Verb
| Person | Wortform | |
|---|---|---|
| Präsens | ez | dikenim |
| tu | dikenî | |
| ew | dikene | |
| Präteritum | min | kenîyam |
| Imperfekt | min | dikenîyam |
| Plusquamperfekt | min | kenîya bû |
| Perfekt | min | gotiye |
| PPP | kenîyabu | |
| Imperativ | Singular | bikene! |
| Plural | bikenin! | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:kenîn | ||
Worttrennung:
- ke·nîn, Präteritum: ke·ni·ya, Partizip II: ke·nî·ya·bu
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] lachen
Gegenwörter:
- [1] girîn
Beispiele:
- [1] Ew hercar dikene.
- Er lacht immer.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.