mennyt
mennyt (Finnisch)
Konjugierte Form
| Singular | Plural
| |
|---|---|---|
| Nominativ | mennyt | menneet
|
| Genitiv | menneen | menneiden
|
| Partitiv | mennyttä | menneitä
|
| Akkusativ | mennyt menneen |
menneet
|
| Inessiv | mennessä | menneissä
|
| Elativ | menneestä | menneistä
|
| Illativ | menneeseen | menneisiin
|
| Adessiv | menneellä | menneillä
|
| Ablativ | menneeltä | menneiltä
|
| Allativ | menneelle | menneille
|
| Essiv | menneenä | menneinä
|
| Translativ | menneeksi | menneiksi
|
| Abessiv | menneettä | menneittä
|
| Instruktiv | — | mennein
|
| Komitativ | — | menneine- + Possessivsuffix
|
Worttrennung:
- men·nyt
Aussprache:
- IPA: [ˈmenːyt]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- Partizip Aktiv Perfekt des Verbs mennä
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.