mennyt
mennyt (Finnisch)
    
    Konjugierte Form
    
| Singular | Plural 
 | |
|---|---|---|
| Nominativ | mennyt | menneet 
 | 
| Genitiv | menneen | menneiden 
 | 
| Partitiv | mennyttä | menneitä 
 | 
| Akkusativ | mennyt menneen | menneet 
 | 
| Inessiv | mennessä | menneissä 
 | 
| Elativ | menneestä | menneistä 
 | 
| Illativ | menneeseen | menneisiin 
 | 
| Adessiv | menneellä | menneillä 
 | 
| Ablativ | menneeltä | menneiltä 
 | 
| Allativ | menneelle | menneille 
 | 
| Essiv | menneenä | menneinä 
 | 
| Translativ | menneeksi | menneiksi 
 | 
| Abessiv | menneettä | menneittä 
 | 
| Instruktiv | — | mennein 
 | 
| Komitativ | — | menneine- + Possessivsuffix 
 | 
Worttrennung:
- men·nyt
Aussprache:
- IPA: [ˈmenːyt]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- Partizip Aktiv Perfekt des Verbs mennä
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.